تغییر شکل رستوران جاجفه / BARAKI

+ 22

توضیحات متنی ارائه شده توسط معماران. آیا آشپزی و معماری اینقدر متفاوت هستند؟ پروژه تبدیل رستوران Jajaffe یک بازسازی فضای ساده نیست، بلکه نتیجه یک رویکرد مشارکتی و مشارکتی بین مشاغل ساختم، و جامعه آشپزی است. همکاری بین دو دنیای به ظاهر دور، اما شاید خیلی دور هم نباشند.

پیمانکاران، مشتریان، و معماران به طور انحصاری در محل کار می ،د، بدون اینکه پروژه را طراحی کنند. بحث های غریزی، خلاقیت خام و راه حل های حیله گرانه این پروژه را به ثمر رسانده است. آشپزخانه جدید که زم، پشت دیوارها پنهان شده بود، اکنون رونمایی شده است. یکی از نقاط کانونی چیدمان فضای خلاقانه، پیوند بین تولید ظروف و تجربه چشایی در اتاق غذاخوری است. Jajaffe نگاهی اجمالی به این لحظه خاص در ساخت ظروف، از طریق یک تجربه حسی بی سابقه ارائه می دهد: بینایی، بویایی، صدا و لامسه.

بسته به الهامات فصلی و مواد اولیه محلی یا با دقت تهیه شده، ظروف در آشپزخانه Jajaffe شگفت انگیز هستند. در یک فرآیند مشابه، پروژه معماری که در محل اجرا شد، تمام مواد، مبلمان و اشیاء را یافت که دست دوم یا از بازیافت و نجات یافت می شوند. این کاتالوگ در نهایت جهت پروژه را دیکته کرد و به ،ه خود دنیای جدید جذابی را ایجاد کرد. این پروژه کدهای رستوران های دوره را بازتفسیر می کند: کف چوبی، دیوارهای برجسته، چراغ های سقفی عجیب و غریب، و صندلی های ترش. این مک، است که گرم و جذاب است، اما به طرز جالبی معاصر و مورد سوء استفاده قرار گرفته است، که افراد عادی و دوستان نزدیک را به طور ی،ان برای ایجاد یک مرکز اجتماعی واقعی ،یب می کند. انتخاب مواد، اثاثیه و اشیا بر اساس در دسترس بودن یا کشف آنها در زمان اجرا بود. زبان معماری مستقیماً از این محدودیت ها سرچشمه می گیرد و تصویر آن لحظه را مانند یک کپسول زمان نشان می دهد. در چارچوب زم، دیگر، پروژه با مواد موجود در آن زمان به گونه ای متفاوت تصور می شد.

اهمیت جامعه گرانشی، درگیر شدن با پروژه، در نتیجه فضا منع، می شود: فراگیر و خوش آمد. این نزدیکی بین تأسیسات آشپزی و افراد، یکپارچگی اجتماعی بهتری را برای محله فراهم می کند و فضای مهمی را برای اشتراک گذاری در بافتی از تراکم شهری ناهمگون ایجاد می کند. در نهایت، رستوران تبدیل به یک ،د خانه می شود.