خانه جوکیا / UNA MUNIZVIEGAS

ایده اصلی این است که ساختمان را با باغ‌ها، تراس‌ها و بالکن‌هایی که به فضای داخلی امتداد می‌یابند، درگیر کند و یک محیط منحصر به فرد را تشکیل دهد. عملیات ساخت و ساز را به صورت طولی در امتداد قطعه خطی ترتیب می دهد و نیمی از عرض پنج متر را آزاد نگه می دارد. بنابراین، پوشش گیاهی در بخش شمالی قرار دارد و از عقب نشینی نور خورشید و هوادهی دائمی به خانه ای که از مرز مقابل عبور می کند اطمینان حاصل می کند. با باز شدن طول،‌ترین طول، ،مت بزرگتر می‌شود و این درک از وسعت با بالکن، پاسیو و شفافیت اتاق نشیمن را تقویت می‌کند. این ایده می تواند نوعی قانون برای این مشاغل محله های شهرکی باشد.

روف گاردن نمای وسیعی را فراهم می کند و خانه را علاوه بر سقف در سازه بتنی، با منظر شهری و جغرافیا مرتبط می کند. دو ستون و دیوار مرزی این طبقه را نگه می دارند و در ساختاری ف،ی، کف می، اتاق خواب ها را آویزان می کنند. نورگیر پیوسته در کنار مرز اجازه نور طبیعی از گردش داخلی را می دهد و فضای داخلی خانه را با آسمان مرتبط می کند.

در پس‌زمینه، یک بلوک دوم از خیابان قابل مشاهده است و صفحه‌ای را در برابر حجم بالا در مجاورت مرز عقب ایجاد می‌کند. با خدمات در طبقه همکف و استودیو در طبقه اول، توسط یک بالکن به بدنه اصلی متصل می شود که می تواند توسط یک سیستم جمع شونده سبک پوشانده یا باز شود. راه پله باز راه دسترسی به پشت بام است.

خانه “آفتاب و سایه” برای پناه دادن به زندگی ،نان، همانطور که مارسل بروئر تعلیم داد، در دوگانگی تشکیل دهنده این پروژه وجود دارد: بتونی، متخلخل، سبک، سنگین، مات، شفاف، خشن، ظریف، مواد، گیاهی، گرانشی و هوایی.