خانه روستای میرزا باری / جمع آثار

+ 18

توضیحات متنی ارائه شده توسط معماران. در حومه دورافتاده مادرگنج، جایی که ساختمان ها اغلب بدون مشاور ساخته می شوند، این پروژه به همین ترتیب آغاز شد. مشتری، یکی از هشت خواهر و برادر، یک پیمانکار محلی را برای توسعه بخشی از خانه اجدادی خود استخدام کرد. با این حال، پس از نصب ،ت، ساختار به دست آمده فاقد نور و تهویه من، بود که باعث بازنگری مجدد شد. طراحان در این مرحله منصوب شدند، که منع، کننده بسیاری از موقعیت های مشابهی است که معماران با آن مواجه می شوند، جایی که معماری بیشتر به یک عمل جراحی تبدیل می شود تا خلاقیت بدیع، به ویژه در بافت های حومه شهر.

ساختار قدیمی رایج بیش از حد در برابر مداخلات سنگین آسیب پذیر بود و بخش جدیدتر که قبلاً ساخته شده بود، تقلید کم عمقی از ال،ای خارجی را به طور بی ملاحظه انجام می داد. بر خلاف ملاحظات زیست محیطی، دهانه ها برای فضای داخلی بسیار کوچک بودند که به خوبی روشن و تهویه شوند. دستگاه های سایه بان و آلاچیق ها کاملاً غایب بودند و بر خلاف زمینه ای که در نور خورشید، باد و بادهای موسمی فراوان بود، هیچ فضایی برای رابطه بیرون و داخل خانه باقی نمی گذاشت.

مداخلات به ،وان یک غشای ضخیم بر روی ،ت از قبل ساخته شده برای ،یب غرفه ها و شیب های پوشش گیاهی، ارائه منظره داخلی قابل زندگی تر، تهویه شده تر و به لحاظ بصری مرتبط تر در حالی که حداقل جراحی ساختاری را تطبیق می دهند، طراحی شدند.

برای تکمیل مقاوم سازی، بازسازی بیرونی و داخلی در بازه زم،، چندین تصمیم کلیدی گرفته شد. ازاره ها کشیده شده بودند تا ساختمان را به زمین ببندند و حتی زم، که خانه بسته بود از اجتماعات محله استقبال می ،د. تخته های مقاوم سازی شده در غرب و ج،، در هر دو سطح فوق،، به صورت ایوان های بزرگ و سایه دار گسترش یافتند تا به تدریج توسط پوششی از پوشش گیاهی تسخیر شوند. اتاق نشیمن دو ارتفاع، اتاق غذاخوری و فضای خانواده با دهانه های ج،ی بزرگ برای نور روز و تهویه ارائه شده است. دستشویی های ساخته شده در شمال و ساختمان های مجاور سمت شرقی، مداخلات گسترده ای را محدود می ،د. شمالی ترین فضاهای باقی مانده به ،وان ایوان تعیین شدند که ارتباط بصری با حیاط خلوت داشتند. شیشه های مات در درب ها و پنجره های داخلی استفاده می شد که اجازه می داد اتاق خواب های طبقه اول به طور طبیعی روشن شوند. اتاق خواب در بالا دارای امتیاز یک دیافراگم ج،ی بزرگتر و ایوان سایه دار مشرف به مناطق باز اطراف است تا فصول خورشید و موسمی را در نظر بگیرید.

برای نمای بیرونی، ف،کاری برای الحاقات سبک وزن و امکان پذیر، با تلاش برای کشف هنرهای سنگ تراشی سنتی به کار گرفته شد. سنگ تراشی آجری، با لمس بی انتها، رنگ های گرم، خاکی و ناهمواری، تعامل لذت بخشی را با نور و سایه ایجاد می کند و در نتیجه تعداد بی شماری از بافت ها و ال،ای بصری به وجود می آید. در طول روز، دیوارهای آجری منحنی به ،وان بوم برای نور و سایه عمل می کنند. در شب، فضای داخلی با رنگ روشن تر با نورهای گرم به فانوس روشنی برای کل محوطه تبدیل می شود. باران های موسمی با شیب های پوشش گیاهی، جان تازه ای به ساختمان می بخشد و فضا، مادیات و خلق و خوی ،نان را در پرده ای از مه و جادو می پوشاند.

این پروژه از یک فلسفه معماری سازگار و پایدار حمایت می کند و به مردم محلی اطلاع می دهد که ت،یب همیشه برای مداخلات ضروری نیست. در عوض، تغییرات ظریف شامل جنبه های اقلیمی و زمینه ای می تواند محیط زندگی بهتر و همزیستی را در میان جنگل های بتنی برنامه ریزی نشده ایجاد کند، به ویژه در یک زمینه اجتماعی-اقتصادی که کاربران با محدودیت های بودجه در استخدام متخصصان برای جراحی فضایی تردید دارند.