خانه سائو رومائو / معماران SAMF

این خانه از یک نوع شناسی مکرر در ج، پرتغال پیروی می کند که شامل حجم سقف شیرو، با شیب کم عمقی است که می تواند به دلخواه گسترش یابد و دارای یک م،اسیون اساسی، دقیق و تکراری است که پنجره ها/درها و محفظه های داخلی را در فواصل زم، منظم تنظیم می کند. به طور معمول، این محفظه ها کاربرد خاصی ندارند، به جز اتاق با دودکش که موقعیت آشپزخانه را نشان می دهد. تقارن محوری نما، درب ورودی مرکزی را برجسته می کند، که توسط راهرویی که به پشت می رسد، تقویت می شود، جایی که نما تکرار می شود، به جز جزئیات جزئی در تزئین سنگ کاری که ساده شده است. در اطراف این حجم اصلی، حجم‌های کوچک‌تر و غیررسمی دیگری، عمدتاً برای ذخیره‌سازی و با پیکربندی سقف‌های مختلف، اضافه شد. این حجم‌ها، در همسایگی یک خیابان فرعی باریک، یک پاسیو کوچک همراه با خانه اصلی ایجاد می‌کنند و سنت ج،ی قرار دادن ساختمان‌ها را در امتداد محدودیت‌های دسترسی عمومی برای ایجاد انزوا و آزادی در فضای داخلی تقویت می‌کنند. ادامه نمای خیابان اصلی، سوراخ شده توسط یک در، که هر دو مجموعه حجم را در یک دیوار واحد متحد می کند، گواه دیگری بر این قصد است.

مداخله ما به دنبال شفاف‌سازی سازمان داخلی، به ابتدایی‌ترین شکل اصلی آن، حذف پارتیشن‌های داخلی و سایر مداخلات بعدی، و معرفی ،اصر جدیدی بود که برای سادگی تلاش می‌کنند، اما به‌طور اساسی کاربرد آن را تغییر می‌دهند: راهروی داخلی اصلی حفظ شد و با یک طولی تکمیل شد. دسترسی به حمام های جدید و دسترسی جدید به طبقه فوق، که در ابتدا فقط برای انبار استفاده می شد و فقط از بیرون قابل دسترسی بود.

راهروی داخلی اصلی حفظ شد و با دسترسی طولی به حمام های جدید و دسترسی جدید به طبقه فوق، که در ابتدا فقط برای انبار استفاده می شد و فقط از بیرون قابل دسترسی بود، تکمیل می شد. اتاق اصلی که دارای یک دودکش بود، به اتاقی با ارتفاع دوتایی تغییر یافت و یک پنجره بلند کوچک معرفی شد که هر دو طبقه را از نظر بصری در انتهای گردشگاه از طریق خانه به هم متصل می کرد.

بازشوهای جدیدی در دیوار پشتیبان داخلی ساختاری طولی ایجاد شد که اتاق نشیمن را به آشپزخانه متصل می کرد و مسیری دایره ای را در داخل این منطقه اجتماعی ایجاد می کرد. یک دهانه جانبی جدید در آشپزخانه و دال محافظ مکمل، حجم اصلی را با حجم دیگر یکی می کند و ورودی مستقیم به آشپزخانه را فراهم می کند.

طبقه فوق، به اتاق خواب های کوچک در امتداد راهرویی ت،یم می شد که به یک فضای استراحت بلندتر ختم می شود، زیر یک شیرو، تک شیرو، که از جلو تا نمای عقب امتداد دارد. در خارج، مناطق سایه‌دار در زیر آلاچیق‌های بزرگ، هم برای کان، جدید و هم برای گسترش کامل نمای شمالی، در مجاورت یک است، جدید معرفی شد.

مصالح به کاشی‌های سفالی سنتی روی زمین در سراسر خانه و محوطه است،، کاشی‌های سفالی سقف، دیوارهای گچ‌کاری شده سفید، تخته‌های چوب کاج روی ساختمان سبک طبقه بالا، نجاری‌های رنگ‌آمیزی آبی روشن در داخل و رنگ تیره‌تر روی زمین محدود شد. بیرون.

این منطقه با دیگر کشورهای مدیترانه ای اشتیاق به حجم های سفید رنگی از وضوح هندسی ابتدایی دارد که توسط لوکوربوزیه تحسین شده است و با بازی نور و سایه به نفع خود تمام می شود. مداخله ما بر این سنت استوار است و زبان چاه مدور موجود و رسوب آب مکعبی، هم در خلوص سفید پنجره‌های خوابگاه و هم در استوانه و کره راه پله جدید را ادامه می‌دهد. این پلکان همچنین تأثیر مورها را در این منطقه، به‌ویژه با معرفی چشم‌های کوچک شیشه‌ای جامد که در یک الگوی هندسی در گنبد قرار داده شده‌اند، با جلوه‌های نوری متفاوت در طول روز تفسیر می‌کند.