رستوران و بار لوسیدا / معماران شهیرا فهمی

+ 37

توضیحات متنی ارائه شده توسط معماران. ماهیت این پروژه به صنعت سرگرمی محفوظ است و بر روی پشت بام یک ساختمان مستطیلی شکل با زبان معماری باهاوس، در حومه غربی قاهره، بخشی از یک منطقه تجاری/تجاری، یک منطقه واقع شده است. با شهرنشینی سریع مشخص می شود. پاسخ دادن به خلاصه مشتری برای اطمینان از مک، برای تجمع، یک پاتوق، که افراد را در کنار هم نگه می دارد: مکان ملاقات، تجمع و تعلق. غذا همیشه تجلی مراقبت، محل تجمع، نشستن و صرف غذا با هم دور یک میز، نشستن، اشتراک گذاری و جشن گرفتن مبادلاتی بوده است که باعث می شود روابط جدید شکل بگیرد، در حالی که روابط قدیمی به هم پیوند می خورند. غذا در قلب این پروژه قرار دارد، دعوتی برای گردهمایی، درخواستی برای نشستن، و یافتن لحظه ای با هم بودن در تضاد با سرعت دیوانه کننده زندگی مدرن قاهره.

هنگامی که فهمی پا بر روی این پشت بام گذاشت، رویکرد او این بود که آن را به ،وان یک پشت بام نگه دارد، برای محافظت از درونیات آن از تجربه و همچنین گسترش نماهایش به بیرون، به نور، به آفتاب درخشان، سایه های ریخته شده یکی از این موارد خواهد بود. نکات برجسته تلاش برای احترام به ساختمان مستطیل شکل آن، که فضا را در بر می گیرد، در حالی که شبکه آهنی ساختمان را می شکند با قلب در حال ظهور در داخل، قلب/مرکزی که ارگ،ک، انس،، متحرک و شکل پذیر است، رویکردی بیشتر شبیه یک معماری که از درون به بیرون در حال ظهور است. جای آن که بیشتر در مورد درونی بودن تجربه است، و در زمینه خود با صدای بلند فریاد نمی زند. فهمی که درون ظرفی از زبان شبکه ای آهنی باهاوس قاب شده است، مفهوم خود را بر تنش بین یک معماری قوی موجود به دنبال خطوط بسیار سفت و سخت با موجودی نوظهور درون آن استوار است که به احتمال زیاد به ،وان یک کاغذ مچاله توصیف می شود. نوعی که از درون بیرون می آید و یک باغ را به پیش می آورد. فضا به گونه ای طراحی شده است که شخصاً تجربه شود تا اینکه در ع، ها از آن لذت ببرید، برای اینکه بتو،د هر لایه را باز کنید، واقعاً یک تجربه لایه ای و عمیق است.

آزمایشگاه تحقیقاتی و عملی معماری فهمی به ،وان فضایی خلاقانه عمل می کند که طرح ها، نقشه های اصلی، فضای داخلی و تأسیسات را با هدف کاوش و کشف تنش و پویایی فضایی در یک منظر شهری، بررسی تأثیر متقابل مرزها و جغرافیاهای همپوش، ایجاد می کند. ایجاد بستری برای گفتمان و گفتگو بین نیازهای انس، و منابع کمیاب. معمولاً رویکرد او نگاه ،، مشاهده ، و تلاش برای درک است، سپس در مورد سرمایه گذاری در لایه های جدید با لایه های قدیمی موجود است که حفاری شده و به پیش زمینه آورده شده اند.

ساختار آمورف ارگ،ک تقریباً به طور کامل با جرید النخل، برگ های نخل/نی ساخته شده است، بافته شده در حضوری بدون مانع که هرگز فضا را پاک نمی کند، در عین حال درختان را احاطه کرده است و یک نوار پیوسته منحنی موج دار طول، که به نظر می رسد از زمین بیرون آمده تا استراحت کند. اینجا برای یک لحظه این ویژگی که مکان های پروژه را تشکیل می دهد از مرکز اتاق جابجا می شود، مانند قلب یک انسان که کاملاً در مرکز قرار ندارد. و همانطور که فضا را لنگر می اندازد، دروازه ای به تراس نیز تشکیل می دهد که بیرون را به داخل، در صفحه افقی و همچنین عمودی را با باز شدن به آسمان بالا پیوند می دهد. اینجاست که همه چیز اتفاق می افتد، یک هم نشینی در اطراف این سفره ممتد مانند یک بار با عرضه غذا و نوشیدنی و مک، برای استراحت، ما را زمین گیر می کند، ما را به هم متصل می کند، با توری ، نخل ،مای مصری پیچیده، ما را به گذشته متصل می کند. میراث، صنایع دستی، محل، برای تسهیل احساس محافظت و احساس در خانه بودن. چشمی در سقف این سازه که نور طبیعی از درون آن عبور می کند، و نحوه ی ش،تن نور خورشید در بیرون، دیواره های توری نخل سوراخ شده (جرید النخل) را می شکند. در این پروژه پشت بام، ایده فهمی از معماری که مسئولیت اساسی خود را فراموش نمی کند، فراهم ، سرپناه، سقف، محوطه، محدودیت، شاید حتی گرما، شاید حتی یکپارچگی با سرو کمی غذا است.

او با ساختار ارگ،ک خود، مانند کاغذهای مچاله شده، که شبیه یک رحم هستند، فضای سومی را در کل بافت اتاق/پشت بام فراهم کرده است که در آن افراد می توانند دور هم جمع شوند، طراوت بیابند، تبادل نظر کنند، احساسات، ایده ها و احوالپرسی را به اشتراک بگذارند. دعوت از مردم برای جمع شدن، ش،تن یخ، تجدید قوا، صمیمی تر شدن و احتمالاً سرگرم شدن. این بیشتر فضایی صمیمی است که با نور بالایی گرد شده است که شبیه یک نورگیر حجاری شده در یک کل بزرگتر است که قبل از ورود او به سایت وجود داشته است. فضاها، مکان ها به جای فضاهایی برای بیان بهتر مادیت ناتمام، با ساختارهای قاطعانه ملایم او که صاحب مک، است که بر روی آن ساخته شده است. پایداری مستقیماً بر انتخاب مواد برای ساخت پروژه تأثیر گذاشت، که نشان دهنده تعهد عمدی فهمی به انتخاب های آگاهانه محیطی و ایجاد یک رابطه هماهنگ بین فرم و عملکرد و ساختار است. تنظیم مجدد اولویت ها، انتخاب های مواد و ،یب شکل و هدف.

روش فهمی این است که "اگر نمی تو،د آن را پیدا کنید، آن را ایجاد کنید و آن را تولید کنید، او مدتهاست که با صنعتگران، هنرمندان، تولیدکنندگان، تولیدکنندگان، سازندگان و مهندسان در فرآیند مشارکتی کار کرده است تا به یک ماده برسد، یا گسترش و اکتشاف کند. یک ماده، برای تا ، در اشکال، ،اصر و ساختارهای دیگر، این روش کاری فرآیندی است که از زمین خارج می شود، به این م،ا که آنچه از قبل وجود دارد و در عین حال اغلب وجود دارد. در زیر گرد و غبار مدفون شده است، از این رو، مصر و قاهره دارای منابع تز،ل ناپذیری از مواد خام، از گل، ماسه، نخل، و شیشه با ویژگی های خاص خود هستند. و هویت، و با مجموعه ای از رنگ ها که اغلب بسیار گرم است، از قاب بندی سیاه آن بر رود نیل شروع می شود که زم، به مصر به نام «کمت» اشاره می کرد. دوران فرعون، تا رنگ های صحرایی، از قرمز، صورتی، مسی، طلایی تا ماسه های سفید، که طیف بسیار سخاوتمندانه ای از رنگ های غروب خورشید را ارائه می دهد، با سبزی های ،مای کم رنگ، که حومه های وسیع قاهره را می پوشاند.

پیشینه مهندسی به ویژه به او شهود عمیق تری از احتمالات، در پتانسیل ساخت و نه تنها طراحی می دهد. دیوارها و سطوح سفالی مایل به صورتی شبیه بتن ریخته شده است، ظاهری ناتمام یا احساسی پایه می دهد، مرزها و محیط فضا را برجسته می کند و آنها را قاب می کند. اثر برجستگی روی دیوارها مخلوطی از گل، رنگدانه های رنگی طبیعی، یونجه و خاک محلی است که توسط صنعتگر، که در محل از بالا به پایین کار می کنند، با دست شانه می شود، ایرادات موجود در آن نیز بیانگر دستان صنعتگران است. آن را ساخت. تجربه مشتری از فضای ظریف، امکان لمس، احساس و تأمل در تنوع مواد ظریف متعدد از بافت ها و رنگ ها. نی نخل دارای رنگ طبیعی، برنجی و مسی، رنگ خاک رس سفالی، و رنگ طلایی مصری آلاباستر، اثر خنک کنندگی شیشه با رنگ پتینه آن است که رنگی نقره ای/شامپاین مانند آینه های قدیمی می دهد. تمام این مواد و رنگ ها توسط گروه بزرگی از صنعتگران و هنرمندان بسیار با استعداد تولید و ساخته شده است.

با هر پروژه، یک قلمرو، یک زمینه، یک تحقیق، و سپس یک فرآیند یادگیری به طور مداوم به اقدامات خلاقانه تبدیل می شود، که به شیوه ای مشارکتی از عملکرد تبدیل می شود، زم، که فهمی هنوز یک معمار جوان در دانشگاه قاهره، دانشکده مهندسی در او بود. دهه 20 رویکرد به جزئیات و قابلیت ساخت سازه مهم است، در مورد حافظه فرد، در مورد تحقیق، آزمایش، آزمون و خطا، و کاوشی که در آن انجام شده است، در مورد قابلیت ساخت، درک چگونگی هر ویژگی و چگونگی آن است. انجام می شود. یکی از عوامل و ویژگی های کلیدی طراحی این پروژه در پایداری - اصطلاحی که اغلب بیش از حد مورد استفاده قرار می گیرد و همه جا صرفاً برای انطباق یا ظاهر برای علامت زدن کادر معماری سبز گنجانده شده است - اما در این پروژه و در بسیاری از کارهای فهمی، بخشی جدایی ناپذیر از او بوده است. کار، اغلب احساس اضطرار یا ا،ام یا حتی کمبود وسایل، به گونه ای متعهد به مدبر بودن که آیا این بخشی جدایی ناپذیر از زندگی در قاهره، که شما را مجبور می کند مدبر باشید، در تار و پود هر تلاش در مفهوم یا اجرای پروژه بافته شده است. اگر در قاهره به دنیا آمده اید، بزرگ شده اید، و زندگی می کنید، می د،د چگونه باهوش باشید، اگر چیزی را می خواهید، برای ایجاد و تولید آن، معماران و هنرمند، یاد گرفته اید، اگر ایده ای را روی کاغذ بکشید و آن را فیزیکی می خواستید. ، اغلب باید با دستان خود در کارهای مش، برای رسیدن به موفقیت کار کنید، اگرچه من در دهه 70 در دوران سادات انفتاح به دنیا آمدم، اما شما دیده اید که چگونه والدین و پدربزرگ ها و مادربزرگ ها در کل کار می کنند. نسلی از یادگیری که اگر می خواهند آن را محقق کنند، خودشان این کار را انجام دهند، بنابراین به نوعی در طول نسل ها متعالی است. رابطه فرد با زمینه، زمین، شهر، چه فیزیکی و چه مفهومی، از تجربه زیسته خود او سرچشمه می گیرد.

رستوران لوسیدا، سالن و بار روی پشت بام، طراحی شده توسط شهیرا فهمی، فرمی فیزیکی برای تقارن های غم انگیز زبان معمار است، این مکان طیفی از شام های صمیمی تا اجرا با 500 مهمان را ارائه می دهد که عمدا و به طور مداوم از تقلیل دادن به یک میهمان خودداری می کند. "مهمان نوازی" مبهم.