مرکز فرهنگی روزا بونهور / معماری مدال

+ 15

توضیحات متنی ارائه شده توسط معماران. ساختم، که در دهه 1970 ساخته شد، ساختم، که هنرستان سابق فونتنای ا، رز را در خود جای داده بود، دیگر استانداردهای فعلی را برای دسترسی، ایمنی و راحتی برآورده نمی کرد. بنابراین تیم شهرداری تصمیم گرفت بخشی از سایت را به ادارات و بخشی دیگر را به یک فضای فرهنگی و اجتماعی به ،نان و انجمن های شهر تبدیل کند. مطالعات و نظارت بر کار بازسازی به Monique Bastos، معمار اصلی در معمار معمار، محول شد که بر پیکربندی مجدد خود ساختمان و اتصال مجدد آن به بافت شهری، به ویژه با خیابان های اطراف و توپوگرافی سایت تمرکز کرد. این ساختمان در دامنه های شهر و در زمین های شیب دار با اختلاف ارتفاعی نزدیک به 6 متر بین دو خیابان مرزی واقع شده است. نمای اصلی آن، تقریباً غیرقابل تشخیص از خیابان، قبلاً به یک میدان مرتفع بزرگ و کم استفاده باز می شد که فقط از طریق یک رمپ ماشینی با شیب تند قابل دسترسی بود.

برای مق، با چالش های دید و دسترسی، مونیک باستوس یک ساختار ریزمعماری را طراحی کرد که آسانسور جدید را در خود جای داده است، که همچنین به ،وان سیگنال و نقطه عطفی در فضای عمومی عمل می کند. او که به خاطر کارهایش بر روی جزئیات معماری و فرم های بازیگوش مشهور است، از واژگان معماری خانه های قرن نوزدهمی در این محله الهام گرفت. رنگ ها و بافت ها تضادی بین پرداخت های صاف و خشن، مات و براق، خام و تصفیه شده ایجاد می کنند. فرم ها، متشکل از تراس های منحنی که در یک طرح پلک، چیده شده اند، به ساختار تأکید عمودی می بخشد و حضور تسهیلات فرهنگی را برجسته می کند. نمای آسانسور، ساخته شده از ف، سبز کم رنگ، تا ارتفاع کامل سازه بالا می رود و دارای یک تابلوی نورپردازی شده با لیزر است. پایه در سنگ بازسازی شد، در حالی که حجم چاه آسانسور با کاشی های آجری مات و لعاب دار به دقت چیده شده بود. رنگ آجری مایل به قرمز با سایه های پاستلی ف، و بتن در تضاد است.

محوطه سازی بیرونی تکمیل کننده پروژه ریزمعماری است. میدان فوق، به طور کامل بازطراحی شد تا شامل مجموعه ای از باغ ها و میدان های سنگفرش شده کوچک با درزهای پوشش گیاهی باشد که با نیمکت های بتنی طول، حاشیه شده اند. نازک کاری بیرونی ساختمان با پنجره های چوبی جایگزین شد و نما بازسازی شد. در داخل، فضاها برای قرار دادن اتاق های اجتماعی و یک سالن چند منظوره بزرگ که برای نمایشگاه ها و رویدادهای فرهنگی در نظر گرفته شده بود، دوباره طراحی شد. دیوارهای این سالن با پنل های چوبی آ،تیک پوشانده شده است که کابینت های داخلی و میز پذیرایی متحرک و قابل حمل را در خود جای داده است. نیمکت های رول انعطاف پذیری را به فضا اضافه می کنند، زیرا می توان آن ها را در طاقچه ها نگهداری کرد یا در صورت نیاز در اتاق جابه جا کرد.