مرکز نمایشگاه هنر سون ترا / معماران هو خو

فضاهای نمایشگاهی سنتی اغلب به فرم های ساده و هندسی پایبند هستند. اما آیا آنها باید همیشه؟ برخلاف رسمی که مشخصه ساختمان‌های عمومی در ویتنام است، تیم طراحی قصد داشت یک بیان معماری جدید و پر جنب و جوش را به محیط اطراف شهر تزریق کند. این پروژه از تصویر یک مرغ دریایی الهام گرفته شده است که پرنده ای آشنا در میان ،نان ساحلی منطقه سون ترا است که پروژه در آن واقع شده است. این چشم انداز با یک روبان بتنی روان و چند منظوره که در سرتاسر فضا پیچیده می شود، شکل و ساختار غرفه را ایجاد می کند. یک جریان یکپارچه در سراسر مرکز ورزشی وجود دارد. ستون های طراحی شده ویژه عملکردهای زیادی را انجام می دهند. این ،صر معماری نقش‌های مختلفی را ایفا می‌کند، از جمله انتقال بدون زحمت از سقف به دیوار، سایبان ورودی به پله‌های منتهی به پشت بام، و حتی ستون‌های سازه‌ای در برخی مناطق. این طراحی قابل تطبیق روح آزادی و سیالیت را تجسم می بخشد و فضای نمایشگاهی عمومی را دوباره تصور می کند.

سقف غرفه به ،وان یک سطح پارک با ارتفاعات مختلف برنامه ریزی شده است که در نتیجه منظره ای پویا ایجاد می شود که کاوش را دعوت می کند. این باعث ایجاد مناطق گسترده در زیر برای استفاده عمومی می شود. لایه های مختلف مناظر، فضاهای بیرونی مشخصی را برای تفریح، پیاده روی و گشت و گذار ایجاد می کنند. این ،یبی از فضای نمایشگاهی و پارک مرتفع هنر و جامعه را در محیطی طبیعی و دلپذیر ،یب می کند.

طیف گسترده ای از گونه های گیاهی و درختی بومی با دقت انتخاب شدند تا از رشد فضاهای سبز در محیط سخت ویتنام مرکزی اطمینان حاصل شود. کاشت ها با دقت انتخاب شدند تا با رشد درختان، سایه آنها مانع از استقرار چمن طبیعی در مسیرهای منتهی به پارک پشت بام نشود. برای حمایت از بام سبز با شیب تند و جلوگیری از فرسایش خاک در طول باران‌های شدید، تیم منظر در معماران هو خو از یک استراتژی پلک، قابل مقایسه با کشاورزی کوهست، استفاده ،د. این رویکرد از شیب سقف محافظت می کند و در نتیجه منظره ای سرسبز و بادوام ایجاد می کند که با محیط اطراف مخلوط می شود. برخی از زیباترین و نمادین ترین مناطق ویتنام، تراس های روستایی مرتفع هستند.

مرکز نمایشگاه هنر Son Tra یک مکان ملاقات اثیری است که به تخیل اجازه می دهد تا اوج بگیرد. طراحی پایدار هم ساختاری و هم زنده است و در ذهن و ع، بازدیدکنندگان ماندگار خواهد بود. این یک رویای ساختاری و زیبایی شناختی است.