معماران چگونه روندها را پیش بینی می کنند؟ در گفتگو با مدیران تحقیقاتی و نوآوری Perkins&Will

ArchDaily (Ankitha Gattupalli): چگونه نوآوری را تعریف می کنید، و چگونه فکر می کنید وقتی درباره آن بحث می کنید، آن را درک می کنید؟

لی کریستی (LC): تعریف نوآوری ثابت نیست. در طول زمان تکامل می یابد. نوآوری به بهترین شکل به ،وان ،یبی از ایده پردازی و اجرا شناخته می شود. در حالی که ایده پردازی در بسیاری از برنامه ها مرکزی است، تمرکز بر تحقیق و کاربرد برای مقیاس بندی و اجرای موفقیت آمیز حیاتی است.

یحیا مادکور (YM): نوآوری فراتر از تولید یک ایده جدید است. در مورد اجرای آن ایده است. ارزش واقعی نوآوری در فرآیندی است که از مفهوم اولیه پیروی می کند. سه مرحله کلیدی برای نوآوری وجود دارد:

1. نسل یک ایده بدیع.
2. پیشبرد آن ایده در جهتی م،ادار.
3. ایجاد ارزش، که ممکن است اجتماعی، صنعتی یا شخصی باشد تا صرفاً مالی.

AD: صنعت معماری را چگونه به مفهوم نوآوری پاسخ می دهد؟

YM: معماران در موقعیت منحصر به فردی برای اتصال ،اصر مختلف قرار دارند - کار با مشتریان برای درک نیازهای در حال تحول آنها، همکاری با شرکای صنعت برای انطباق با تغییرات، و در نظر گرفتن عوامل اقتصادی، تکنولوژیکی و انس،. این نقش مرکزی به ما امکان می دهد ایده های نوآورانه تولید کنیم. با این حال، صنعت، به ویژه در معماری و ساخت و ساز، از نظر پذیرش فناوری از سایر بخش ها عقب تر است.

یکی از دلایل این امر، ماهیت سفارشی طراحی در زمینه ما است، که در هنگام تلاش برای اعمال نوآوری های استاندارد شده، چالش هایی را ایجاد می کند. هر پروژه اغلب به راه حل های متن، نیاز دارد که اجرای تغییرات گسترده و سیستماتیک مانند اتوماسیون را دشوار می کند. در حالی که معماران در موقعیتی قرار دارند که ایده های زیادی را تولید کنند، صنعت به ،وان یک کل هنوز با موانعی برای پذیرش نوآوری در مقیاس مواجه است.

LC: من معتقدم که رویکرد حل مسئله از طریق تفکر طراحی، معماران را به خوبی به ارائه راه حل های نوآورانه می پردازد. ما چالش ها را در مقیاس هر پروژه بررسی می کنیم، اما نکته جالب توجه این است که چگونه نوآوری را فراتر از پروژه های فردی گسترش می دهیم. ما از پروژه های گذشته یاد می گیریم تا نوآوری های آینده را هدایت کنیم، ابزارهای جدید را در صورت نیاز توسعه دهیم و زم، که رویکردها ناکارآمد هستند، برای تغییر باز می م،م.

در حالی که این صنعت ایده های جدیدی تولید می کند، اجرای تغییرات سیستماتیک و به اشتراک گذاری پیشرفت ناسازگار باقی می ماند. پرداختن به مسائلی مانند مسکن و تغییرات آب و هوایی نیازمند یک رویکرد چند رشته ای است که معماران در کنار مشتریان و متخصصان نقش مش، کلیدی را ایفا می کنند.

AD: چگونه تصمیم می گیرید که کدام حوزه های تحقیقاتی ارزش کاوش را دارند؟

YM: حوزه های تحقیقاتی ما از ،یبی از عوامل، از جمله درک ما از تغییرات جه، و پرسش های مشتری محور پدید می آیند. برخی از مناطق بیشتر بر کاربردهای فوری متمرکز هستند، در حالی که برخی دیگر ماهیت استراتژیک و بلندمدت دارند.

به ،وان مثال، تجربه انس، در کار ما محوری باقی می ماند و همچنان تمرکز اصلی تحقیقاتی خواهد بود. یکی دیگر از زمینه های کلیدی لایه بندی دیجیتال است، زیرا فناوری های جدید به طور مداوم در حال ظهور هستند و درک یکپارچگی آنها بسیار مهم است. ما همچنین موضوعات فوری مانند بحران های زیست محیطی و تغییرات آب و هوایی را در اولویت قرار می دهیم که چالش های مبرمی برای آینده قابل پیش بینی باقی خواهند ماند.

LC: نمونه ای از این رویکرد را می توان در تحقیقات انبوه چوب ما مشاهده کرد که بیش از 10 سال پیش آغاز شد. پس از جلب توجه در ونکوور، با کاوش در کاربرد گسترده تر خود شروع کرد. در ابتدا، چالش هایی مانند در دسترس بودن محلی، کدهای آزمایش و مقاومت در برابر آتش موانع بودند. با مشارکت با مهندسان سازه و مشاوران آتش نش،، صنعت را پیشرفت دادیم و الوار انبوه اکنون به طور گسترده در سراسر آمریکای شمالی و اروپا استفاده می شود. ما اکنون در حال بررسی نقش آن در دایره و طراحی برای جداسازی هستیم. در حالی که تحقیقات انبوه چوب ما ممکن است در نهایت به نتیجه برسد، منجر به تحقیقات جدیدی در مورد مواد جایگزین و سیستم های ساختاری خواهد شد.

AD: چگونه پتانسیل فناوری و تحقیقات را با آمادگی بازار برای آن متعادل می کنید؟

LC: این چالش به چگونگی ساختار دستور کار تحقیقاتی ما مرتبط است. ما بر درک نیازهای فعلی صنعت و سؤالات در حال ظهور از پایگاه مشتری خود تمرکز می کنیم. با شناخت ال،ا، هدف ما ایجاد راه حل هایی است که نه تنها به مسائل فوری می پردازد، بلکه ما را برای مق، با چالش های آینده نیز موقعیت می دهد. این در مورد ایجاد تعادل بین چشم انداز و عملی است، و تضمین می کند که در چشم انداز فعلی ثابت مانده و در عین حال برای آینده نیز آماده می شویم.

YM: در حالی که ما بر حل نیازهای فعلی تمرکز می کنیم، زمان را نیز برای تفکر استراتژیک اختصاص می دهیم. برخی از ایده ها ممکن است امروز برای بازار آماده نباشند، اما به ما کمک می کنند تا روندهای 5 تا 10 سال آینده را پیش بینی کنیم. این ملاحظات درازمدت ممکن است در حال حاضر گمانه زنی به نظر برسند، اما برای موقعیت یابی خود برای فرصت های آینده حیاتی هستند. نوآوری شامل پذیرش ش،ت به ،وان بخشی از فرآیند است، اما برنامه ریزی از قبل ضروری است، نه فقط تمرکز بر نیازهای فوری.

AD: چگونه رشته های مختلف را برای هدایت نوآوری و مدیریت تخصص موضوعی در مورد مسائل پیچیده ادغام می کنید؟

LC: همکاری یک خیابان دو طرفه است. در حالی که شرکای خارجی ما بینش های ارزشمندی را ارائه می دهند، ما پروژه های لازم را برای آزمایش این ایده ها ارائه می دهیم. این تبادل متقابل تخصص به نفع هر دو طرف است. بررسی همتایان یکی دیگر از جنبه های حیاتی فرآیند ما است - قبل از ارائه تحقیقات خود به ،وان بنیادی، ما به دنبال بازخورد از دیگران هستیم تا یافته های خود را اصلاح کنیم.

همکاری با متخصصان در تحقیقات ما بسیار مهم بوده است، مانند هنگام کاوش در سموم موجود در مواد یا در کار ما بر روی مواد قابل س،ت که در آن با ردپای کربن و سلامت انسان آشنا شدیم. با شناسایی سؤالات خاص خود، می تو،م من، ترین شرکا را برای پاسخ به آنها انتخاب کنیم.

نوآوری اغلب نیاز به ارتباط انس، برای حرکت به جلو دارد - Yehia Madkour

AD: موانع اصلی نوآوری در معماری را چه می بینید و صنعت چگونه می تواند بر آنها غلبه کند؟

YM: مانع اصلی نوآوری در معماری، طراحی برای یک راه حل در یک زمان است. در حالی که این رویکرد خلاقیت را تقویت می کند، ویژگی های منحصر به فرد هر پروژه اغلب از مقیاس پذیری لازم برای تأثیر گسترده جلوگیری می کند. در فناوری، مقیاس پذیری نوآوری را با رسیدن به میلیون ها نفر هدایت می کند، اما در معماری، ما اغلب مقیاسی برای گسترش تأثیر هر ایده نداریم.

این صنعت از یک رویکرد تفکر سیستمی سود می برد، که در آن راه حل ها به گونه ای طراحی می شوند که مقیاس پذیر و سازگار در زمینه های مختلف باشند. بدون این رویکرد سیستمی، نوآوری در معماری با سرعتی برابر با سایر صنایع در حال پیشرفت است. در حالی که ممکن است این یک مشکل غیر قابل حل به نظر برسد، من معتقدم که تغییر طرز فکر ما می تواند نوآوری زیادی را باز کند.

LC: در حالی که معماری مطمئناً می تواند رویکردهای سیستماتیک تری را اتخاذ کند، من به اهمیت داشتن نقش رویایی نیز پی برده ام. نوآوری در معماری فقط مربوط به فناوری نیست. این در مورد پیش بینی بهبود در محیط ساخته شده است. این شامل درک فرآیندی است که منجر به یک پروژه موفق می شود، نه فقط محصول نهایی.

در حالی که نگاه ، به صنعت فناوری به ،وان معیار نوآوری وسوسه انگیز است، اشکال دیگری از نوآوری به همان اندازه تأثیرگذار مانند مشارکت جامعه وجود دارد. ابزارهای ساده، مانند اجرای نظرسنجی ها، می توانند تفاوت قابل توجهی در روند طراحی ایجاد کنند.

در حالی که ممکن است ما به اندازه صنعت فناوری در نوآوری پیشرفته نباشیم، من معتقدم پتانسیل بسیار زیادی در معماری برای رهبری نوآوری وجود دارد - به خصوص اگر ما از یک ذهنیت جامع تر و سیستم محور استفاده کنیم.