معماری گرمسیری آسیای موسمی

سریلانکا، ما،ی، اندونزی، برمه، تایلند، کامبوج، ویتنام، و بخش‌های ج،ی هند در زیر آسیای موسمی قرار دارند. در اینجا، دما بین شب و روز تقریباً ثابت می ماند زیرا گرمای خورشید استوایی توسط اقیانوس های اطراف تعدیل می شود. سطوح رطوبت نیز ثابت می ماند و فصول با بادهای موسمی مشخص می شوند. این ا،یستم ها حدود 20 درصد کربن در ا،یستم های خشکی ذخیره می شود. واضح است که آسیای موسمی برای درک تأثیر انسان و تغییر اقلیم بر عملکرد زیست کره اهمیت حیاتی دارد.

کشورهای آسیای موسمی آب و هوا، توپوگرافی و ا،یستم مشابهی دارند و در عین حال در سنت های معماری متفاوت هستند. خانه‌های ما،ی سازه‌های چوبی سبک‌وزن هستند که توسط ایوان‌هایی احاطه شده‌اند و بالای آن‌ها سقف‌های شیب‌دار قرار گرفته‌اند، ارتفاع بلند آن تهویه هوا را تشویق می‌کند. معماری در بالی به طور منظم گروهی از آلاچیق‌های یک طبقه را بر روی ازاره‌های درون یک محوطه دیواری نشان می‌دهد. در سری‌لانکا، دیوارهای خاکی سنگین اتاق‌هایی را در بر می‌گیرد که در اطراف یک حیاط مرکزی ساخته شده‌اند. هر گونه شناسی به جای ملاحظات عملی فناوری یا آب و هوا، به شدت تحت تأثیر تاریخ، فرهنگ و باورها بود.

مدرنیسم گرمسیری در آسیای موسمی

با آشکار شدن کاستی‌های مدرنیسم بین‌الملل، نسخه‌های بومی‌شده در سرتاسر جهان ظاهر شدند. در آسیای موسمی، مدرنیسم منطقه ای – که بعدها به ،وان مدرنیسم استوایی شناخته شد – به ،وان ابزاری برای هویت سازی در دوران پس از استعمار مورد استفاده قرار گرفت. ایده هایی که از معمار، که در کشورهای غربی تحصیل کرده بودند، مانند لوکوربوزیه و جفری باوا، در این کشورها شکل گرفت. مدرنیسم گرمسیری یک زیبایی شناسی طراحی بود که به نظر می رسید شیوه های ساختمان سازی را در سراسر آسیا ی،ان می کند. اشکال کوبیست، سقف‌های کم شیب با لبه‌های بیرونی، دیوارهای سوراخ‌دار و استفاده بیش از حد از بتن معماری جدیدتر را مشخص می کند. استوایی استوایی بخشی از بیشتر شده بود مفهوم جه، شده معماری پایدار.

مدرنیسم استوایی به معماران آسیایی اجازه داد تا معماری را در کشورهای خود مستعمره کنند. همانطور که آنها به دنبال هویت های جایگزین برای جوامع مدرن خود بودند، به تدریج تعادل بین مدرنیسم و ​​منطقه گرایی به دست آمد. محیط‌های معاصر در آسیای موسمی از دوران پس از استعمار تا به امروز دستخوش دگرگونی سریع شده‌اند. آسیای امروزی در حالی که از فرهنگ، عقاید، اقلیم و جغرافیا در کارهای معماری حمایت می کند، با اولویت های جدیدی مواجه است.

شهرنشینی در اقتصادهای آسیایی شیوه های سنتی در معماری را تغییر داده است. در رابطه با موقعیت جه، تهاجمی منطقه، معماری در آسیای موسمی به دنبال همتراز با همتایان غربی خود است. خانه های مجلل و مجلل غیر اشتراکی برای دیدار با افراد مستقل و ثروتمند ساخته شده اند. نیازهای طبقه متوسط. مدرنیسم نو استوایی که با مصالح ساختم، محلی – به ویژه بامبو – آزمایش می کند تا خواسته های اجتماعی معاصر را برآورده کند، در حال افزایش است.

هدف ا،ر مکان‌های اصلی در آسیای موسمی حفظ تفاوت‌های اجتماعی و فرهنگی در محیط ساخته شده و در عین حال دستیابی به وضعیت یک شهر جه، است. کلانشهرهای شهری رو به رشد خواستار راه‌های پایدار برای پذیرش هویت محلی در سازه‌های بلند و متراکم هستند. آسیای موسمی در نقطه عطفی قرار دارد که در آن معماری استوایی بر بوم‌شناسی، فناوری و سنت‌های محلی تمرکز می‌کند.

---

مقاله مرتبط

مدرنیسم گرمسیری: خانه های درختی جدید کاستاریکا

---