+ 20
“،tel tt” یک هتل بوتیک با شعبه هایی در گوپو و سئومیون در بوسان است. تیم طراحی با بررسی طبقات اول و بیستم، از حس فضایی طبقه اول و مناظر بیرونی طبقه بیستم الهام گرفت. این می تواند به پارک زیست محیطی طبیعی احاطه شده توسط کوه ها و جریان رودخانه Nak،gang که به دریا در سراسر بوسان متصل است نگاه کند. تیم طراحی کل مفهوم را در “فضایی که مردم می توانند زیبایی و فرهنگ این منطقه را درک کنند” تصور ،د. با توجه به مشتری که خواهان فضایی متفاوت از سایر هتل های فرنچایز بود، تیم طراحی پیشنهاد کرد که اصول کلی هتل ها را زیر پا بگذارد و فضایی ایجاد کند که حاوی طعمی ساده و در عین حال منحصر به فرد و متمرکز بر بیان ،اصر طبیعی باشد.
در بیرون از مصالح مدرن و کاربردی استفاده می شد و در داخل نیز امید می رفت که ،اصر اطراف کاملا احساس شود. به جای پرداخت های گران قیمت یا طرح های پر از تکنیک، تیم طراحی، احساسات حفظ فضا را بر اساس حس مکان تصور کرد و بر ،اصر طبیعی تأکید کرد تا هویت خود را به وضوح نشان دهد. برای ا،ر مردم، بوسان یادآور مناظر دریا و رودخانه است. برای بیان این گونه تصاویر نمادین در فضا، سقف لابی طبقه اول به صورت موجی بیان شد و فویل به نظر مانند نور خورشید روی امواج به ،وان ماده تکمیلی انتخاب شد.
نور مصنوعی تا حد امکان حذف شد تا مادی بودن مواد تکمیلی بهتر به نظر برسد و از نور غیر مستقیم استفاده شد. مشتریان قبل از اینکه متوجه شوند زیبایی های محلی را تجربه می کنند. مشتریان باید از یک راهرو طول، با غذای سرو شده در بشقاب در منطقه حائل عبور کنند تا به رستوران طبقه 20 برسند. تیم طراحی از طبیعت آن سوی پنجره برای غلبه بر مشکلات سقف پایین و خطوط طول، تردد استفاده ،د. باز ، یک پنجره بزرگ راهبردی بود تا تشخیص خطوط طول، تردد را با درگیر شدن با مناظر رودخانه Nak،gang، پارک و کوه Seobusan دشوار کند.
به منظور معرفی طبیعت بیرونی به فضای داخلی، تیم طراحی از روکش چوبی و کاشی‌های سنگی استفاده کرد که باعث می‌شود مشتریان احساس کنند در جنگل غذا می‌خورند. در حالی که طبقه اول شامل طبیعت به شکلی سازنده بیشتر بر فضای داخلی متمرکز است، طبقه بیستم اجازه می دهد تا رابطه بین فضای داخلی و ،اصر طبیعی بیرونی به ،وان یک واحد شناخته شود و نه منفصل. در طراحی فضایی، “حس مکان” ،صری است که باید ابتدا مورد توجه قرار گیرد. شعری وجود دارد که تیم طراحی در آن زمان به طراحی آن انگیزه داده بودند. رودخانه با رسیدن به دریا نام خود را از دست می دهد. جریان لحظه ای بین رودخانه و دریا مردد می شود. تا رودخانه جزئی از دریا نشود خودش را کامل نمی کند. در دهانه رودخانه Nak،gang، Manha Heo. مانند این شعر، هتل tt Gupo به ،وان فضایی که با طبیعت در نقطه‌ای که دریا و رودخانه به هم می‌رسند، وجه اشتراکی با طبیعت دارد، تکمیل شد و تنها به،وان فلسفه جای طبیعت را گرفت.
منبع: https://www.archdaily.com/994562/،tel-tt-design-by-83