کارخانه لیسبون / استودیو جولیان برینرزدوفر + خوزه باگانها + آنجلا موریس
+ 32
توضیحات متنی ارائه شده توسط معماران. کارخانه لیسبون استفاده مجدد تطبیقی از یک کارخانه کوکی و نودل ارتش پرتغال در سال 1973 است. این ساختمان حفاظت‌شده توسط میراث در جبهه بندر لیسبون، در یک مجموعه تاریخی ارتش قرار دارد که در حال حاضر به یک منطقه نوآوری، Hub Criativo de Beato تبدیل شده است. این ساختمان که برای قرار دادن ماشین های نودل شکل گرفته است، 200 متر طول و تنها 11 متر عرض دارد.
این حجم باریک معمولاً نیاز به معرفی چندین هسته بتنی برای گردش اضطراری دارد. برای جلوگیری از چنین مداخله م،ب، تمام گردش خون به بیرون متصل شده است. به شکل راهروهای فولادی سبک و پله‌های تک پرواز، در امتداد نماها پیچ خورده و اطراف سیلوهای تاریخی و چاه آسانسور در مرکز ساختمان می‌بافد. در اینجا، پله ها از سقف آویزان می شوند تا تاثیر ساختاری آنها به حداقل برسد. چاه آسانسور جدید با آینه پوشیده شده است، بنابراین با رنگ ها و ویژگی های تاریخی ،یب می شود.
چرخش روب، شکل، ،یب منحصر به فرد Factory از برنامه و اصول طراحی را به هم پیوند می‌دهد: فضاهای اداری برای شرکت‌های بزرگ و استارت‌آپ‌ها با فضاهای رویداد، رستوران‌های محلی و یک تراس بام دسترسی عمومی به مساحت 2000 متر مربع ،یب می‌شوند. رویکرد طراحی این است که تا جایی که ممکن است مواد و سطوح قدیمی را حفظ کرده و آنها را با ،اصر امروزی بتن، فولاد، شیشه و چوب تضاد دهید.
Factory Lisbon قصد دارد تأثیری چندلایه و متفاوت بر جامعه محلی Beato بگذارد. تمرکز زیادی بر روی قابل دسترس ، مکان برای افراد مختلف محلی و بین المللی، فراتر از ،ب و کار معمول کنفرانس وجود دارد: رویدادهای جاری شامل فناوری، غذا، ،ت، اسکیت بورد، مد، معماری، و هنر می شود، در هر دو زمینه و مبنای غیر انتفاعی
معماری و مفهوم در یک تلاش بین رشته ای و مش، توسعه یافته است. همسویی معماری جسورانه با احترام در امتداد بافت معین آن، لایتموتیو مش، بنیانگذار Factory، Simon Schaefer، و معماران Julian Breinersdorfer، José Baganha، و Angela Maurice است.
در راستای این اصول طراحی، تمام مداخلات اصلی به صورت خطوط فولادی سفید ترسیم می شوند. آنها در حالی که بدنه بنای تاریخی را خوانا و دست نخورده می گذارند، آنچه لازم است را اضافه یا اصلاح می کنند. علاوه بر گذرگاه‌ها، صلیب‌های سنت آندریاس برای مقاوم‌سازی ساختمان در برابر ز،له وصل شده‌اند، ،اصر نمای آجری به،وان لعاب‌هایی با قاب سفید باز شده‌اند تا نور را وارد کنند یا امکان گردش را فراهم کنند، و طبقات نیم‌ساختی برای استفاده از ارتفاع بالا کشیده شده‌اند. فضاهای کارآمدتر تاسیسات فنی لازم به ،وان رگه هایی در نظر گرفته می شوند که بی شرمانه جای خود را در بدنه ساختمان می گیرند. آنها به ،وان دگرگونی های تکنولوژیکی قابل مشاهده هستند و عملکرد یک مرکز تولید مواد غذایی قدیمی را با استفاده های اداری و رویدادهای معاصر تطبیق می دهند.
گیاهان و ،اصر ساختم، چوبی، بدون ، پالت دهه 1970، نرمی غیرصنعتی را به ارمغان می آورند. جزئیات تاریخی مانند دو دستگاه شیرینی پزی، دیوارهای آجری سوراخ‌دار زرد و پله‌های مرمری آسیب‌دیده با عشق بازسازی و ادغام شده‌اند. تمام مصالح ساختم،، پرداخت‌ها و هندسه‌ها برای ارتعاش با نور جادویی اقیانوس اطلس لیسبون انتخاب شده‌اند.
منبع: https://www.archdaily.com/1003886/factory-lisbon-studio-julian-breinersdorfer-plus-jose-baganha-plus-angela-maurice