کاوش فرم های سیال در معماری هند: دیدگاهی فرهنگی

صنایع دستی و مادی بودن از دیرباز در معماری هندی مرکزی بوده است. جزئیات پیچیده و هنر ماهرانه سازه های سنتی نشان دهنده درک عمیق مواد - خواص و امکانات آنها است. در عمل معاصر، این میراث همچنان به الهام بخشیدن به خلاقیت ادامه می دهد، که در کاوش های معاصر شکل های سیال مشهود است. این طرح ها با بازتفسیر تکنیک های قدیمی با حساسیت های مدرن، مهارت های هنری را جشن می گیرند، و مرزهای آنچه را که با مصالح محلی و روش های ساخت و ساز قابل تصور است، پیش می برند.

به داخل خانه وحشی / استودیو Earthscape

Into The Wild House یک کاوش در مواد و صنایع دستی از طریق چیزی است که معماران آن را "معماری فولد" می نامند. پوسته 4 و نیم اینچی خود نگهدار، مهارتی باورن،ی را نشان می دهد و از لایه های «تاپی» و گچ گلی برای ایجاد ساختاری بدون تیرها یا ستون های سنتی استفاده می کند. توجه به جزئیات مواد استثنایی است - از مبلمان داخلی سفارشی گرفته تا دستگیره درهای سنگی که در محل حکاکی شده اند تا استفاده از چوب ضایعات، هر ،صر نشان دهنده درک عمیق مواد محلی و مهارت های هنری است. گچ های آهکی سنتی که بر روی سطوح جاری می شوند، نه تنها یک ساختمان، بلکه منظره ای دستکاری شده ایجاد می کنند که به طور پویا به محیط خود پاسخ می دهد.

مرکز رشد و رقابت فراگیر برای Tapmi / The Purple Ink Studio

کاردستی از طریق الهام گرفتن پروژه از "چاتری" سنتی - آفتابگیرهای بامبو معمولی بنارس، در مرکز قرار می گیرد. استودیوی جوهر بنفش مستقیماً با صنعتگران ماهر همکاری کرد و شبکه ای از چترهای آفتابی را ایجاد کرد که نه تنها سرپناهی کاربردی ایجاد می کنند، بلکه تکنیک های هنری محلی را نیز حفظ و تجلیل می کنند. فضای داخلی بر مواد خام و لمسی تأکید دارد و عمداً سنت های صنایع دستی گذشته را با طراحی معاصر پیوند می دهد. این پروژه به نمونه ای قوی از اینکه چگونه می توان صنایع دستی سنتی را در فضاهای آکادمیک مدرن تجسم کرد، تبدیل می شود.

اقامتگاه طبقه ،اب بازی / دیوارسازان

پروژه Wallmaker با استفاده خلاقانه از ،اب بازی های دور ریخته شده به ،وان ،اصر ساختاری، مهارت خود را نشان می دهد. این تیم یک ماده ضایعات بالقوه را به یک ویژگی طراحی حیاتی تبدیل کرده و یک ایوان کنسولی ایجاد کرده است که توسط ،اب بازی های کوربل پشتیب، می شود. استفاده از بلوک های زمین تثبیت شده فشرده (CSEB) ساخته شده از خاک محل، تعهد عمیق به مواد محلی و ساخت و ساز انرژی کم تجسم را نشان می دهد. کف پوش های ا،یدی سنتی و سقف پوسته فروسمنت رویکرد پیچیده ای را به مادیات، کاهش آرماتور و پذیرش تکنیک های ساختم، پایدار نشان می دهند.

فرهنگ و زمینه

موضوع دیگری از گفتگوی عمیق معماری با فرهنگ و زمینه پدید می آید. فرم های سیال صرفاً گزاره های هنری انتزاعی نیستند. آنها سفرهای فضایی هستند که از تجربیات چند لایه و ظریف زندگی هندی پشتیب، می کنند. فضاهای معماری به ،وان وسایل نقلیه ای در نظر گرفته می شوند که به ریتم های محیطی، اجتماعی و فرهنگی پاسخ می دهند. طرح ها مانند آب جاری می شوند، تطبیق می کنند، تغییر می کنند، انتقال یکپارچه بین فضای داخلی و خارجی، بین عمومی و خصوصی، بین حافظه تاریخی و آرزوی معاصر ایجاد می کنند.

دفتر آمیب / معماران هیرن پاتل

دفتر آمیب از طریق طراحی سیال خود که از اصول معماری سنتی هند الهام می گیرد، زمینه فرهنگی را تجسم می بخشد. ایوان مرکزی، یادآور چیدمان خانه های هندی معمولی است، فضایی مش، ایجاد می کند که تعاملات غیررسمی را تشویق می کند - یک جنبه اصلی فرهنگ اجتماعی هند. این طرح، مرزهای معمارانه شرکتی سفت و سخت را در هم می شکند، در عوض فضایی سیال و سازگار ایجاد می کند که ماهیت روح تجاری فعال سورات را منع، می کند.

خانه وااژ / استودیوی معماری وی

Vaazh House به زیبایی سنت های فضایی تامیل را از طریق فرم سیال بازسازی می کند. دیوار منحنی که در حیاط حرکت می کند چیزی بیش از یک ،صر معماری است - این فرمی است که فرهنگ تعلق را تجسم می بخشد، زمین را به سقف در یک تجربه سه بعدی متصل می کند که تعاملات متعدد را دعوت می کند. تینای (ایوان مرتفع سنتی) به یک ،صر مرکزی تبدیل می شود که مرزهای بین فضاهای خصوصی و عمومی را تعیین می کند. حیاط، با دعوت از پرندگان، ،ات، و جامعه، منع، کننده یک درک عمیق فرهنگی از خانه به ،وان موجودی تنفسی است که فراتر از س،ت انسان است. منحنی سیال تبدیل به یک وسیله داستان سرایی می شود و فضاهایی را برای تماشای ابر، بارش باران و گردهمایی جامعه ایجاد می کند.

Co، Pre-Ditish Extension در مدرسه بین المللی Bloomingdale / استودیوی طراحی andblack

طراحی مدرسه، تفسیر مجدد فضاهای آموزشی از طریق فرم سیال است. سقف مواج و مرزهای مبهم بین فضاهای داخلی و خارجی محیطی آموزشی ایجاد می کند که نشان دهنده رویکرد فرهنگی مترقی به آموزش است. با حذف دیوارهای ک، درس سنتی و ایجاد فضاهای به هم پیوسته و سیال، این طرح به درک معاصر از یادگیری به ،وان یک فرآیند ارگ،ک و پویا صحبت می کند. این ساختمان خود به یک منظره تبدیل می شود، با فرم منحنی آن که خطوط طبیعی را تقلید می کند، نمادی از فلسفه آموزشی است که یادگیری را به ،وان یک تجربه جاری می بیند تا فرآیندی سفت و سخت و جزئی.

معماران هندی در سال 2024 با پذیرش سیالیت، تجربیات جدیدی را طراحی می کنند. آنها در حال ایجاد زبان های معماری هستند که با هویت پیچیده معاصر هند صحبت می کنند - در عین حال کهن و فوق مدرن، محلی و جه،. این اشکال سیال به یادآورهای بصری قدرتمندی از دگرگونی تبدیل می شوند و از هند دعوت می کنند که چگونه فضاها می توانند داستان هایی را تعریف کنند که بسیار فراتر از مرزهای فیزیکی خود هستند.

این مقاله بخشی از مجموعه ArchDaily با ،وان India: Building for Billions است، جایی که ما در مورد اثرات افزایش جمعیت، شهرنشینی و رشد اقتصادی بر محیط ساخته شده هند بحث کنید. از طریق این مجموعه، نوآوری های محلی و بین المللی را در پاسخ به رشد شهری هند بررسی می کنیم. ما همچنین با معماران، سازندگان و جامعه صحبت می کنیم و به دنبال تأکید بر تجربیات شخصی آنها هستیم. مثل همیشه، در ArchDaily، ما از نظرات خوانندگان خود بسیار قدرد، می کنیم. اگر فکر می کنید ما باید پروژه خاصی را ارائه دهیم، لطفا پیشنهادات خود را ارسال کنید.