ک،یک معماری: ساختمان کوپان / اسکار نیمایر

کوپان یک مکان دیدنی در سائوپائولو است. حتی ،، که تا به حال وارد ساختمان نشده اند، انحنای آن را از دور می دانند. در میان عمودی شدن شدید مرکز شهر، کفپوش های افقی حضور ساختمان در افق شهر را تقویت می کنند.
.jpg?1502239049)
گا،ی طبقه همکف با پنج دسترسی به خیابان متصل می شود که اساساً تنها دهانه های طراحی شده در این شالوده محکم است. هر لابی بلوک مستقل است – در مجموع شش عدد – و به طور مجزا در نزدیکی ورودی بین ویترین مغازه ها ظاهر می شود.
گا،ی شیب زمین را دنبال می کند. از پیاده رو، کفپوش های ممتد و نداشتن پله ما را به داخل خیابان می رساند. مانند هر جاده ای، شکاف در سطح به وضوح در درب فروشگاه ها مشخص شده است.
.jpg?1502238976)
کم کم اختلاف در طبقات بالای گا،ی حل می شود تا اینکه به طبقه اول از سی و دو طبقه تشکیل دهنده ساختمان آپارتمان می رسیم که 1160 واحد مس، در آن توزیع شده است.
پشت ساختم، به این بزرگی، که حتی کد پستی خود را دارد، تاریخچه کاملی از حوادث ناگوار وجود دارد، از فرآیند طراحی تا اجرای آن.





در دهه 1950، اسکار نیمایر نمی توانست از ریودوژ،رو به سائوپائولو برود هر چند وقت یکبار که برای همراهی با کارهای ساختم، لازم بود. برای مهندسان سازه ای که با او کار می ،د نیز همین اتفاق افتاد. تیم مهندسان پائولیستا اصول یک طبقه باز را نادیده گرفتند و ستون ها را به طور تصادفی در نما پنهان ،د. دهانه ها کوچک و تا یک متر است. اگرچه ساختمان را به خطر نمی اندازد، پروژه سازه ای به همان سطح وضوح معماری نمی رسد.
.jpg?1502238910)
.jpg?1502238835)
معماری ستونهای بزرگ گرد را پیشبینی میکرد که دو به دو تا زیر خاک میرسیدند. آنها نوعی نخاع می سازند که به طرز ماهرانه ای شکل S طراحی شده ساختمان آپارتم، در طبقه همکف گا،ی را نشان می دهد. بار از “نگهدار خلال دندان”، همانطور که میتو،م ساختار تکه تکه شده ناشی از اصلاح غیرقابل وجود پلان طبقه آپارتمانها را بنامیم، سپس به لطف یک طبقه انتقالی که توسط معمار بلافاصله در بالای گا،ی قرار داده شده است، به این ستونها منتقل میشود. این بخش ذوزنقه ای شکل تمام طول ساختمان را در بر می گیرد و بخشی از زیرساخت های آن را نیز در خود جای داده است.

تغییرات در خلاصه طراحی یک مانع کناری بود. یک پل عابر پیاده برای اتصال بالاترین طبقه کوپان به یک هتل طراحی شده بود که در طول کار ساخت و ساز به بانک تبدیل شد. کارلوس لموس، معمار انتخاب شده توسط نیمایر برای نظارت بر کارها، در هنگام طراحی بانک، توجه داشت که نسبت های طراحی هتل را حفظ کند.


طبقات گا،ی، که بسیاری از آنها مایل هستند (هرچه به سطح خیابان نزدیکتر می شوند)، همچنین هرج و مرج ساختاری را نشان می دهند، و دارای فضاهای باقی مانده ای هستند که تا به امروز بدون استفاده مانده اند. آنها فضاهای کم سقفی هستند که برای هرگونه فعالیت، دسترسی و گردش عمودی که اجرا نشده اند، نامن، هستند، بن بست های غیرقابل توضیح و بازشوهای تصادفی هستند که استفاده های احتمالی را محدود می کنند. تخته ها می ،زند، تقریباً انگار این فضاهای خالی منتظر شهری هستند که هنوز اتفاق نیفتاده است، خیابان را چند طبقه زیر دوبرابر یا ادامه می دهند.
همه اینها گواه بر این است که کوپن تمام نشده است، حتی اگر تصویر آن این تصور را ایجاد کند که ما با همه ک،یک ها داریم: اینکه همیشه آنجا بوده است. به نظر می رسد این حضور و ناقص بودن زندگی مش، تنها منحصر به فرد بودن آن و اعتبار راه حل های معماری پیشنهادی را افزایش می دهد.


Copan در نهایت ،یبی از خارقالعاده و غیرعادی است. قدم زدن در پشت زمین، در پای ساختمان آپارتمان، به ما این امکان را میدهد تا مسیری پیوسته را دنبال کنیم که از آنجا به وضوح میتو،م ببینیم که چگونه پیچ و تاب آن وجودش را در بر میگیرد و در عین حال، همسایهها را دور نگه میدارد و به شهر اجازه میدهد. نفس کشیدن.
در این میان باید توجه داشت که حتی دوری معمار در حین ساخت مانع از عدم انسجام تعاریف تکمیلی با منطق همیشگی وی نشد. این م،ع سرسخت بتن مسلح، اگرچه مدرن، متفاوت از پوشش بتنی مدرسه پائولیستا است، اما تمام ساختار را با کاشی پوشانده است. برای او بتن ابزاری برای آزادسازی فرم است. و فرم غیر قابل انکار در Copan نشان داده می شود.

منبع: https://www.archdaily.com/909420/architecture-cl،ics-copan-building-oscar-niemeyer