آیا یک برنامه می تواند به کاهش جرم و جنایت در محله های ما کمک کند؟

محله ایده آل خود را تصور کنید. شاید در یک بن بست در حومه شهر باشد، جایی که هر همسایه یک چمن آراسته، یک گاراژ دو ماشین دارد، و همه در راه رفتن به محل کار به یکدیگر دست تکان می دهند. یا شاید شما در یک ساختمان بلند در یک مرکز شهری متراکم زندگی می‌کنید، جایی که پنج روز در هفته با وسایل حمل‌ونقل عمومی به دفتر می‌روید و در هنگام ،وج به دربان سلام می‌کنید. محله شما هر شکلی که ممکن است به نظر برسد، همیشه این احساس وجود دارد که بخواهید افرادی را که در اطراف شما زندگی می کنند بشناسید – یا حداقل یک تکیه ناگفته به یکدیگر برای اطمینان از ایمن بودن محیط اطراف شما وجود دارد. چه اتفاقی می‌افتد وقتی فناوری شما و همسایگانتان را گرد هم می‌آورد تا از رویدادهای محلی گزارش دهید؟ آیا این چیز خوبی است، یا یک وضعیت هوشیاری ایجاد می کند که از بین رفته است؟

ایمنی محله و کاهش جرم و جنایت از نقاط کانونی بزرگ در بسیاری از جوامع است. بسیاری از شرکت‌های فناوری در تلاش هستند تا این مکالمات را غیررسمی‌تر کنند و در برخی موارد، پلیس را به دست شهروندان عادی بسپارند. اپلیکیشن‌های جدیدی که در چند سال اخیر ظهور کرده‌اند، به مردم امکان می‌دهند به‌روزرس،‌ها و نظرات مربوط به جنایات را در زمان واقعی ببینند، گاهی اوقات به مردم کمک می‌کنند تا از محیط اطراف خود آگاه‌تر شوند و مسائل محله را درک کنند، اما در موارد دیگر، آسیب‌های بیشتری نسبت به دیگران داشته‌اند. خوب

در سال 2020، اپلیکیشنی به نام Citizen یکی از برترین اپلیکیشن های خبری در فروشگاه اپل بود.. این شبکه که در بیش از 30 شهر بزرگ در سراسر ایالات متحده موجود است، خود را به ،وان یک شبکه ایمنی شخصی معرفی کرد که خدماتی مانند ردیابی تماس COVID-19، اعلان‌های مربوط به هشدارهای زمان واقعی جرم و اقدامات ردیابی ایمنی را برای کاربران و دوستانشان ارائه می‌دهد. هدف آنها ایجاد شبکه ای از نظارت جمعی بود تا به مردم اجازه دهد در شهرهای خود و در شهرهایی که ممکن است از آنها بازدید کنند و با آنها آشنایی نداشته باشند احساس امنیت بیشتری داشته باشند. با دادن اختیار به مردم برای گزارش یک جرم، هدف آنها افزایش شفافیت در مورد چگونگی وقوع جرم و حل و فصل آن به امید ایجاد جوامع ایمن تر است.

در برخی موارد، این امر برع، عمل کرده است، و منتقدان ادعا می‌کنند که این نوع فناوری فقط به افراد اجازه می‌دهد تشخیص دهند که چه ،ی مشکوک است، چه ،ی به جامعه آنها تعلق دارد و چه ،ی به آن تعلق ندارد. همچنین ایده‌هایی را در اطراف محله‌هایی که ممکن است قبلاً ناامن دیده می‌شوند، تقویت می‌کند و مردم به طور کلیشه‌ای موارد کوچک را به ،وان جنایات بزرگ گزارش می‌کنند و توجه را به این مناطق جلب می‌کند. پخش زنده One Citizen بیش از یک میلیون بیننده داشت و یک تعقیب و گریز دسته جمعی را برای شخصی که به اشتباه متهم به ایجاد آتش سوزی شده بود آغاز کرد. فناوری که ما در شهرهایمان استفاده می کنیم باید به ما کمک کند به جای ایجاد ترس از یکدیگر محافظت کنیم.

یک شرکت دیگر، Nextdoor به ،وان راهی برای آشنایی مردم با یکدیگر شروع شد، به نوعی صفحه فیس بوک را برای همسایگان برای اشتراک گذاری توصیه ها و برنامه ریزی رویدادهای اجتماعی لایک کنید. ناشناس بودن کمتری برای آن وجود داشت زیرا کاربران عموماً می‌دانستند یکدیگر چه ،ی هستند زیرا هر فرد باید هویت خود را تأیید کند و هیچ‌، خارج از حباب انتخابی آنها نمی‌تواند اطلاعات آنها را ببیند. به زودی به شکل دیگری از یک ساعت محله تبدیل شد که در آن مردم تهدیدات را شناسایی کرده و آن ها را می دیدند برنامه به ،وان یک مگافون برای مسائل زندگی حومه شهر. همسایه‌ها بر سر چیزهایی که در برنامه گفته می‌شود، شروع به نزاع ،د و ترس‌افروزی افزایش یافت.

به نظر می‌رسد فناوری اغلب پاسخی است برای اینکه چگونه می‌تو،م برای ایمن نگه‌داشتن شهرها با هم کار کنیم، اما هنوز راه‌حل کاملی وجود ندارد که چگونه می‌توان از افزایش اطلاعات گسترده درخواستی برای حفظ امنیت مردم بدون ایجاد اشکال دیگر استفاده کرد. صدمه. چه ،ی باید تصمیم بگیرد که چه چیزی چیزی را ناامن می کند؟ چه ،ی مسئول تعدیل این روند است؟ چه اشکالی از طراحی می تواند به کاهش وقوع جرم کمک کند؟ همه این سؤالات چیزهایی هستند که برنامه ریزان و سیاست گذاران باید هنگام فکر ، به نحوه زندگی مردم در شهرهای ما و نحوه تعامل آنها با یکدیگر در نظر داشته باشند.