ایجاد تعادل: معضل در شهرهای میراثی

شهر تاریخی لامو قدیمی، در جزیره لامو در سواحل شمال کنیا در اقیانوس هند، شهری غنی از ویژگی های معماری است که دارای ساختمان های سنگی خیره کننده و خیابان های باریکی است که به ،وان یک شهرک سواحیلی شناخته می شود – که در شرق یافت می شود. سواحل آفریقا این یک سایت میراث جه، یونسکو است و از قرن نوزدهم به ،وان یک مکان مهم عمل کرده است. منطقه همگرایی برای علمای اسلامی و سواحیلی در منطقه. سال گذشته، این منطقه شاهد راه اندازی یک پورت جدید – بخشی از یک پروژه زیرساختی که به دنبال ایجاد یک کریدور حمل و نقل بین لامو، سودان ج،ی و اتیوپی است.

با این حال، هشت سال قبل از این راه‌اندازی، از زم، که این تعهد اعلام شد، رقابت‌هایی برگزار شد که به تفصیل نشان می‌دهد که چگونه مکان‌هایی مانند Lamu باید بین یک مکان تاریخی و مکان‌هایی برای توسعه بندر تعادل برقرار کنند. از طرف ،تی، پیش بینی شده است که این بندر به ،وان مکمل موقعیت مومباسا به ،وان یک مرکز در منطقه، علاوه بر کمک به ایجاد شغل برای افراد ،ن در منطقه، تبدیل شود. آ گروه بندی NGO ها با این حال، تا حدی بندر را مورد مناقشه قرار داده اند، به استناد الف عدم مشارکت جامعه و شفافیت در فرآیند طراحی

اما این بندر توسط خود ،نان نیز به ،وان یک پیشرفت مثبت تلقی شده است، به طوری که برخی از ،نان جوانتر تاکید می کنند که چگونه این پروژه لامو را به داخل می آورد. “دنیای مدرن”. با این حال، در مکان هایی مانند Lamu، آثاری مانند بندر را نمی توان به ،وان نقطه مرجع منحصر به فرد برای این بحث ها پیرامون توسعه شهری در شهرهای میراثی در نظر گرفت. که در سال 2001 به ،وان میراث جه، یونسکو معرفی شد، رشد محبوبیت آن به ،وان یک مرکز توریستی منجر به نگر،‌هایی در مورد چگونگی هجوم ثروت شدید منجر به اصیل‌سازی شده است، گفت،ایی که انجام شده است. قبل از اعلام پروژه بندر به ،وان مثال، بسیاری از ساختمان‌های سواحیلی تاریخی لامو، تا حدی به دلیل سرمایه‌گذاری خارجی حفظ شده‌اند، اما این امر همچنین قیمت ملک بالایی دارد. قیمت گذاری ، افراد محلی که مایل به ،ید مسکن در جوامع خود هستند.

در بافت جغرافیایی دور از لیورپول در بریت،ا، این تضاد بین شهر به ،وان یک منطقه میراث و به ،وان یک مرکز تجاری اخیراً مورد توجه قرار گرفت زیرا ،ه‌های آن تنها سومین مکان در تاریخ شدند که موقعیت خود را به ،وان یک سایت میراث جه، از دست دادند. برانگیختن این تصمیم گیری توسط یونسکو تا حدودی توسعه‌هایی مانند آب‌های لیورپول با هدف تغییر زمین‌هایی بود که قبلاً استفاده نشده بود، که منجر به «از بین رفتن غیرقابل برگشت ویژگی‌هایی شد که ارزش جه، برجسته ملک را منتقل می‌،د».

برای رهبران شهر لیورپول، این تصمیم ناامید کننده بود، و پاسخ آنها معضلی را که شهرهایی که به ،وان مکان‌های میراثی با آن روبرو هستند را مشخص می‌کرد و بیان می‌کرد که چگونه این مکان‌ها نباید بین اجباری قرار گیرند. بازسازی یا حفظ جایگاه خود به ،وان مکان های میراثی. با این حال، سرزنش نیز بوده است تسطیح کرد در شورای شهر برای اجازه دادن به شهر توسط رسوایی های توسعه، با سایت های ساختم، متوقف شده تاثیر منفی بر فضای خیابان دارد.

مانند تلاش می کند در کنیا ساخته شده اند تا سرمایه گذاران را جذب کنند تا از بندر لامو به ،وان یک مرکز منطقه ای استفاده کنند، و از آنجایی که شهر لیورپول به دنبال تغییر جهت خود پس از حذف از فهرست است، این تضاد داخلی، زیرا شهرهای میراثی به دنبال حفظ گذشته هستند. نگاه به آینده، در طول تاریخ بسیار رایج است. با این وجود، دو سال پس از دهه 2020، این درگیری بدون شک هنوز برای معماران، ،ت‌ها و عموم جامعه دشوار خواهد بود.