بازسازی ساختمان منطقه صنعتی 7 و 8 Dongcai / طراحی معماری مورب

رابط – ساختمان اولیه 7# قبلا یک خوابگاه پنج طبقه بود، در حالی که ساختمان 8# یک ساختمان صنعتی چهار طبقه است. مساحت کل بنا 5400 متر مربع است و ساختمان از شرق به منطقه صنعتی و بلوار شهر که تنها ارتفاع شهری نیز می باشد متصل می باشد. فاصله بین دو ساختمان 4.5 متر عرض دارد و از شرق به بلوار شهر متصل است. ساختمان های نوسازی شده 7 # و 8 # بخش آزمایشی و اداری SMOORE خواهند بود. محرمانه بودن تحقیق و توسعه باید تماس آنها با محیط خارجی و ساختمان را کاهش دهد. جسورتر بینش و فعالیت خود را منزوی می کند، که باید به یک تمایز مستقل و فردی تبدیل شود. ما رابط را بازسازی کردیم، ساختمان های 7 # و 8 # را به هم متصل کردیم تا به یک فضای یکپارچه تبدیل شوند، مرز خارجی را به فضای داخلی تبدیل کردیم، و شکاف منفی را به یک دهلیز مش، مثبت تبدیل کردیم. منع و پر، از بی نظمی و سر و صدای ناحیه صنعتی.

این ساختمان تداوم فضای بیرون را حفظ می کند، با این حال، سعی می کند همگنی شهرک صنعتی با تراکم بالا را بشکند. سه فضای باز با جهت گیری های مختلف با محیط اطراف، ورودی اصلی، نورگیر دهلیز و راه پله رو به محیط طبیعی ارتباط برقرار می کند. پنجره خلیجی که از دیوار جامد رشد می کند لوله ای برای انتقال اطلاعات خارجی است که در آن صدا، نور و باران در فضا رد و بدل می شود. طاقچه پهن ضخامتی را برای انتقال از یک منطقه داخلی به یک منطقه صنعتی خسته کننده در نظر گرفته است. این نه تنها یک پنجره است، بلکه یک باغ گیاه شناسی مرطوب، یک میز چای گرم و یک گوشه مطالعه دلپذیر است. پنجره ها در سمت 5 درجه کمی شیب تداخل خط دید از زمین شهری را مسدود می کنند. این طرح سعی می کند نور خورشید را در آسمان در ساختمان های متراکم جذب کند.

غرفه ها – نورگیر باز آتریوم را به مک، من، برای آب و هوا تبدیل می کند که در آن تنوع و انعطاف پذیری استفاده از فضا تحریک می شود. با توجه به استفاده از ایمنی دو بخش و بازسازی محدود. ساختمان 7 # نمای داخلی را بر اساس حدا،ر چارچوب ساختاری باز می کند، در حالی که ساختمان 8 # یک فضای بالکن مقعر و محدب را در اتاق پیوند ایجاد می کند تا یک نمای جالب آتریوم “سمت خیابان” را تشکیل دهد. نما یک صحنه است و راهرو یک پیست مسابقه است. نور، زمان، افراد و فعالیت ها با فضا در هم تنیده شده اند. همه چیز در اینجا بین 7 # و 8 # ساختمان اتفاق می افتد و تا دهلیز گسترش می یابد. اتفاقات و داستان ها به طور کامل نمایش داده می شود و حس مظلومیت در شکاف از بین می رود.

طبقه اول در ج، آزمایشگاه است. دیوار ضخیم یک محیط آزمایشی اختصاصی را فراهم می کند. در نزدیکی دیوار بیرونی، فضای استراحت تعبیه شده است. در شمال، سالن بخش تحقیق و توسعه قرار دارد که یک مانع بصری برای ورودی ایجاد می کند و به سمت داخل باز می شود. پله های تخلیه ارتباط لازم بین سمت چپ و راست را تشکیل می دهند. تلفیق شکل و فضای دو ساختمان به ضرورت مدیریت پی می برد و به فضایی کوچک بیرون از پارک بزرگ تبدیل می شود. برش مثلثی تنها دهانه خیابان است که نه تنها حاکی از رابطه نامشخص بین این دو عملکرد است، بلکه برونگرایی و درونگرایی قوی ساختمان را همراه با پنجره بیرونی با شیب رو به بالا نشان می دهد. پس از حذف طراحی غیر ضروری، به نظر می رسد که ساختمان در اینجا برخی از عبارات را دارد.