خانه YeoHaengGa / معماران Jaeguidang.

وقتی با خانواده ام هستم، خودم را بیشتر دوست دارم. امیدوارم این خانه پر از خاطرات خودمان باشد. من می خواهم این خانه نشان دهد که ما کی هستیم. امیدوارم این خانه محل بازی فرزندانم باشد. امیدوارم موارد زیادی وجود داشته باشد که بتوانم دوستانم را به خانه دعوت کنم تا بخندیم، چت کنیم و غذاهای خوشمزه را به اشتراک بگذارم. من همچنین مشتاقانه منتظر تجمل حمام ، در وان حمامی هستم که در بیرون کمی عریض و قابل مشاهده است. من می خواهم در یک فضای سه بعدی زندگی کنم که جادارتر باشد زیرا زندگی مسطحی دارم. من معتقدم یک فضای به ظاهر بی مصرف می تواند انبار خلاقیت باشد. و همچنین معتقدم انرژی ای که فکر می کردم هدر رفته است، سرانجام روزی به چیز دیگری باز خواهد گشت.”

“وقتی به بچه‌هایم نگاه می‌کنم، مواقعی پیش می‌آید که می‌خواهم از آنها بپرسم اهل کجا هستند. بچه‌هایم هر روز من را شگفت‌زده می‌کنند و من را می‌خندانند. می‌خواهم فرزندانم در خانه رویایی من بزرگ شوند.
-امیدوارم بچه های علاقه مند به هنر و ورزش بزرگ شوند. به جای اینکه به ،وان یک کودک با استعداد در آن زمینه ها بزرگ شوند، امیدوارم آنها با لذت بردن از این چیزها بزرگ شوند.
-امیدوارم که آنها بزرگ شوند افرادی که دوست دارند بخوانند و ارزش ها و داستان های کتاب را لمس کنند. امیدوارم در بیان کتبی افکار خود دچار مشکل نشوند.

-امیدوارم با دانستن لذت همکاری با یکدیگر و انجام تمام تلاش خود از طریق ورزش از هیجان و خنکی بازی لذت ببرند.
-امیدوارم آنها بتوانند از طریق موسیقی قدرت بگیرند و بینش خود را با دیگران به اشتراک بگذارند.
-امیدوارم در مسیر صعود با مردم مهربان و مهربان باشند. ای کاش آنها نیز در طول زندگی خود در محاصره افراد خوب باشند.”

در اولین ایمیلش که آمد، در آن زمان بود که فهمیدم چرا خانواده اش می خواهند خانه بسازند. این سایت توسط جاده ها و پارک ها در ضلع شمالی یک منطقه مس، احاطه شده است. جای خوبی برای ساختن حیاط بود. هدف من این بود که نشان دهم آنها از طریق خانه ای که در آن زندگی می کنند چه نوع مردمی هستند. پس از فکر ،، تصمیم گرفتم یک استادیوم بیسبال کوچک بسازم که در حیاط جای بگیرد. مفهوم حیاط یک استادیوم بیسبال بود و خانه به گونه ای طراحی شده بود که رو به حیاط در منظره ای مشرف باشد که گویی احساس تماشای استادیوم را از دید پرنده می دهد.

اتاق کودکان به گونه ای طراحی شده بود که برآمده و برجسته باشد به طوری که مانند یک سالن VIP در یک استادیوم بیسبال واگن احساس شود. من می خواهم آنها بشنوند که خانه درست مثل خانواده شماست. کودک، که در معرض فضاهای وسیعی مانند استادیومی بودند که من ایجاد کردم، آرزو خواهند کرد و بزرگ خواهند شد که بتوانند تصویر کل جهان را ببینند و در آغوش بگیرند. آنها می توانند با ذهن باز فکر کنند و در آینده چیزهای زیادی را در نظر بگیرند. از نظر من، این بزرگترین هدیه ای بود که می توانم به فرزندانشان بدهم. و با این اوصاف، سپاسگزار و خشنود هستم که این موفقیت بود.