چگونه خرده فروشی غیررسمی می تواند مناطق عابران پیاده را با افزایش وابستگی به خودرو در شهرهای آفریقا حفظ کند؟

در سال 2022، مدیریت شهری آدیس آبابا پروژه های جاده ای را در سراسر شهر به طول نزدیک به 20 کیلومتر با عرض های مختلف 13 تا 120 متر افتتاح کرد تا رشد شهر را تکمیل کند. لاگوسشهری با بیشترین جمعیت در این قاره، از سال 2019 تاکنون 175 جاده شامل پل هوایی و مسیرهای دوگانه را برای حل مشکلات حرکتی شهر بازسازی کرده است. نایروبی همچنین پروژه های جاده های سریع السیر را آغاز کرده است تا 27 کیلومتر برای کاهش ازدحام شهر و کمک به تسهیل جریان ترافیک در سراسر کریدور شمالی آن.

از آنجایی که پروژه های جاده ای در شهرهای مختلف آفریقا اجرا می شوند، پل های هوایی، مسیرهای دوگانه و راهروهای چند بانده، جاده ها را گسترش می دهند و معماری شهر را از هم دورتر می کنند. پارکینگ‌های بزرگ موانعی بین عابران پیاده و ساختمان‌ها ایجاد می‌کنند و مقیاس ارتباط مردم با شهر را افزایش می‌دهند. این رابطه وسیله نقلیه را به ،وان تنها وسیله تعامل با شهر و در عین حال از بین بردن دلایل گردش عابران پیاده جلوه می دهد. در غیاب سیستم‌های حمل‌ونقل عمومی من،، مسافران با داشتن ماشین‌های شخصی بیشتر پاسخ می‌دهند و سفر بین هر منطقه‌ای در شهر را بدون آنها غیرممکن می‌کنند. این شهرها به خودرو وابسته شده اند که منجر به کاهش صمیمیت عابران پیاده با محیط شهری شده است.

علاوه بر این، همانطور که شهرهای آفریقایی به شکل‌های جدید وابسته به خودرو تکامل می‌یابند، گونه‌شناسی‌هایی که ،ده‌فروشی غیررسمی آن‌ها را در خود جای داده است، همچنان گردش عابران پیاده را فرا می‌خواند. اشکال مختلف معماری غیررسمی دلایلی هستند که مردم برای تعامل با شهر قدم می زنند. به ،وان مثال، کیوسک های کوچک در مناطق مس،، ،نان را تشویق می کنند که به جای رانندگی به سمت مراکز ،ید، از خانه های خود پیاده روی کوتاهی کنند. فروشگاه‌های ،ده‌فروشی که گسترش خانه‌ها در خیابان‌ها هستند، به‌،وان نقاط کانونی اجتماعی برای خانواده‌های اطراف عمل می‌کنند. بازارهای غیررسمی در شهر با معماری در مقیاس کوچک، مانند چترها و غرفه های چوبی، مشتریان را م،م به قدم زدن و تعامل با آنها می کند. رستوران‌هایی که به کنار جاده سرازیر می‌شوند، خیابان را فعال می‌کنند و ارتباطی بین افرادی که در حال قدم زدن هستند و تجمع غیررسمی ایجاد می‌کنند. از طریق این مثال‌ها، فرم‌های شهری غیررسمی رابطه مستقیم و کوچک‌تری بین مردم و معماری ایجاد می‌کنند.

فضاهای غیر رسمی سازه های موقتی هستند که در فضاهای شهری ظاهر و ناپدید می شوند و آنها را در طبیعت گذرا می سازند. این کیفیت منحصربه‌فرد به آن‌ها اجازه می‌دهد تا شکل و پیکربندی فضایی شبکه‌های خیاب، را تغییر دهند و دائماً عابران پیاده را به تجربه انواع جدید فضاهایی که معماری غیررسمی ارائه می‌دهد، ترغیب کنند.

در یک طرح غیررسمی، صاحبان این فضاهای ،ده فروشی نیز به ،وان طراح عمل می کنند. آنها درگیر سفارشی سازی انبوه فضاهای خود برای بازتاب محصولاتی هستند که می فروشند، و یک رابط فضایی متمایز ایجاد می کنند که محصولات را تبلیغ می کند و مشتریان را به تعامل با نمای غرفه به ،وان یک گا،ی ،ید می کشاند. این می تواند یک نمای کلاه و کلاه برای یک فروشگاه سرپوش، یک پله پله ای از خواربار برای یک فروشگاه مواد غذایی، یا یک پرده از لباس برای یک فروشگاه لباس باشد. این نماها مردم را به تعامل صمیمانه با آنها دعوت می کنند و تمام حواس – لامسه، بویایی و صدا – را به ،وان راه هایی برای درگیر شدن با معماری فعال می کنند.

اگرچه معماری غیررسمی برای ،نان شهرهای آفریقایی ضروری است، اما مدیران توسعه این شهرها در تصمیم گیری های برنامه ریزی شهری، آنها را نادیده می گیرند. طراحی جاده به ،وان زیرساخت بزرگی پیش بینی می شود که نوع خاصی از آینده را برای شهر پیش بینی می کند، اما واقعیت های فعلی آن را تکمیل نمی کند. مسیرهای پیاده روی در کنار جاده ها برای هماهنگی با اشکال معماری غیررسمی موجود ساخته نشده اند. پل‌های هوایی اتومبیل‌ها و افراد را به سطوحی بالاتر از فضاهای غیررسمی منتقل می‌کنند و ال،ای توسعه سیاست‌هایی را اجرا می‌کنند که ،ده‌فروشی‌های غیررسمی را ریشه کن می‌کنند تا فضا برای طراحی‌های رسمی ایجاد شود.

در عوض، رابطه معماری غیررسمی با ،نان شهرهای آفریقایی فرصتی را برای انواع جدیدی از شهرسازی ارائه می دهد. مک، که از واقعیت‌های این فضاهای غیررسمی مطلع است، آن‌ها را در طراحی زیرساخت‌های جاده‌ای جای می‌دهد و قو،ن منطقه‌بندی دارد که واحدهای ،ده‌فروشی کوچک را در فاصله چند قدمی راهروهای حمل و نقل سریع تشویق می‌کند. از این طریق، منطقه شهری قصد دارد شهری قابل پیاده‌روی باشد که فراگیر باشد، احساس فشرده‌ای داشته باشد و عابران پیاده پسند باشد.