از ELEMENTAL تا Emilio Duhart: معماری بتنی در شیلی از طریق لنز Jakub Sawosko

از تایوان گرفته تا هلند و اروگوئه، جاکوب ساوسکو به طور گسترده از معماری بتنی در سراسر جهان عکاسی کرده و آنها را در اینستاگرام به ،وان @sh_sh_welt.

ساووسکو پس از زندگی محصور و مجذوب معماری بتنی پس از جنگ در اروپا در سال‌های اولیه‌اش، به تایوان نقل مکان کرد و در نهایت متوجه شد که مدرنیسم به شدت بر تایوان نیز تأثیر گذاشته است. “من این را احساس کردم [Taiwan’s distinctive style of architecture] جاکوب در گفتگو با آرک دیلی از طریق اینستاگرام توضیح می دهد که سزاوار شناخت بیشتری است.

+ 5

چیزی که به ،وان یک سالنامه شخصی معماری مدرنیستی تایو، در اینستاگرام شروع شد، به سرعت به سفری در سراسر جهان سوق داد که پیوند بتن و معماری مدرن را در قرن بیستم ارائه می کرد. یکی از این سفرهای موضوعی او را به بازدید از نیمکره ج،ی سوق داد. او توضیح می دهد: «وقتی به معماری مدرن آمریکای ج،ی فکر می کنید، اولین کشوری که به ذهنتان خطور می کند برزیل با اسکار نیمایر، لینا بو بردی و دیگران است. “گاهی اوقات آرژانتین نیز مورد اشاره قرار می گیرد، به خصوص ک،یندو تستا، اما اغلب در مورد شیلی نمی شنوید.”

بنابراین Sawosko تصمیم گرفت به طور شخصی معماری شیلی را بررسی کند:

من فکر می کردم که چنین کشور پیشرفته و مدرنی که اغلب از آن به ،وان داستان موفقیت آمریکای ج،ی یاد می شود، باید سهم خاص خود را از معماری بزرگ قرن بیستم داشته باشد و باید آن را کاوش کرد و به عدالت داد.

پس از جستجو در وب‌سایت‌های معماری، گروه‌های فیس‌بوک، آرشیو رسانه‌های شیلی، و رو،مه‌ها و مجلات محلی، ژاکوب از سانتیاگو و بندر بی‌نظیر والپارایسو بازدید کرد. او توضیح می‌دهد: «وقتی در آنجا بودم، اتفاقاً به طور اتفاقی با آثار بسیار جالبی برخورد کردم که یکی از بزرگترین لذت‌های عکاسان معماری است.

در میان پروژه‌های معماری بتنی که ژاکوب در سانتیاگو از آنها ع، گرفت، او با آثار ک،یک مدرن مانند ساختمان ECLAC-CEPAL، طراحی شده توسط فارغ‌التحصیلان لوکوربوزیه، امیلیو دوهارت (1966) برخورد کرد. برج های تاجمار (1967)، یک مجتمع رؤیایی با چگالی بالا طراحی شده توسط Luis Prieto Vial + BVCH. و بازسازی جمهوری (1969)، اولین مجتمع مس، مدرنیستی که به ،وان بخشی از طرح نوسازی شهری برای مرکز شهر سانتیاگو طراحی شد.

با این وجود، بتن ویژگی انحصاری معماری مدرن شیلی نبود، زیرا معماران معاصر پروژه‌های نمادینی را از این ماده مجسمه‌سازی کرده‌اند. گسترش دانشکده آموزش، ساختمان فوق لیسانس (2010) توسط Baixas y Del Río Arquitectos و مرکز نوآوری Alejandro Aravena UC – Anacleto Angelini (2014) که برنده جایزه پریتزکر شده است.

با توجه به برنامه‌های آینده، ژاکوب توضیح می‌دهد که او روی معماری هلندی و بلژیکی اوایل و اواسط قرن بیستم تمرکز کرده است. او در پایان می‌گوید: «پروژه بعدی که در دست ساخت دارم، معماری ایتالیایی دهه‌های 1920 و 1930 را با تمرکز بر روم و سایر نقاط کشور پوشش می‌دهد.»

دنبال ، @sh_sh_welt در اینستاگرام

یادداشت ویراستار: این مقاله در ابتدا در 22 نوامبر 2022 منتشر شده است.

---

مقاله مرتبط

روز جه، عکاسی: 25 عکاس معماری نوظهور از سراسر جهان

---