موزه نگاری و نمایشگاه پانتهائو دوس آلمیدا/کارگران فضایی

توضیحات متنی ارائه شده توسط معماران. پروژه موزه‌نگاری و معماری نمایشگاهی Panteão dos Almeida، در کلیسای سانتا ماریا دو کاستلو در آبرانتس، پرتغال، با هدف اقتباس و صلاحیت مجدد داخلی یک کلیسای قدیمی (ساختم، تاریخی در شهر A،ntes، ساخته شده در سال 1215 توسط D آفونسو دوم که بعداً در سال 1433 توسط D. Diogo Fernandes de Almeida، یکی از شخصیت های اصلی این پروژه بازسازی شد. اجازه هرگونه تغییر در مواد موجود به غیر از رنگ آمیزی و نگهداری مواد را بدهد.

بنابراین، مداخله باید کاملاً برگشت پذیر و حداقلی باشد تا از رقابت با عظمت تاریخی موجود جلوگیری شود.

با در نظر گرفتن این موضوع، مداخله ای با ظاهری اثیری و ساده اندیشیده شد که بتواند با موجودات قبلی گفت و گو کند و در عین حال فضایی عملاً باز و سیال ایجاد کند که قادر به بررسی روابط بصری و مفهومی متعدد بین پیشنهاد و موجود باشد. ساخت آن همچنین به ،وان یک ،صر تفسیری کلیسا عمل می کند، در حالی که سلسله مراتب طراحی نمایشگاه را تعریف می کند، بنابراین تجربه ای همهجانبه برای بازدیدکنندگان ایجاد می کند.

این پیشنهاد در ساخت یک سکوی چوب کاج، که بر روی یک کف سفالی موجود قرار گرفته بود، در حالی که دیوارها را جدا می‌،د، عملی شد تا تصوری از یک طبقه شناور در فضا ایجاد شود، گویی لایه جدیدی از تاریخ است، و همچنین اجازه می‌دهد طبقه موجود را درک کنید که داستان متفاوتی را بیان می کند.

معماری نمایشگاه م،ای غیر مادی و ناملموس را بررسی می کند و نفوذپذیری آن امکان تجسم کل وسعت کلیسا را ​​فراهم می کند، نوعی واقعیت افزوده، لایه هایی از اطلاعات که در کنار آن موجود است.

طرح پیشنهادی با مخالفت با مقیاس مکان، ابعاد، ریتم‌ها و نسبت‌های متفاوتی از ساختارهای نمایشگاهی را در نظر می‌گیرد که ساده، زودگذر، شفاف هستند و با حجم کم و متریال کم مدیریت می‌شوند تا با ظرافتی اشاره‌ای به امر مقدس و سادگی کنند. از منطق سازنده

کف چوبی سازه های ف،ی در ابعاد مختلف را با شیشه هایی که بین 5 متر، 3 متر و 2 متر ارتفاع دارند پشتیب، می کند. این قطعات در عمق 30 سانتی متری در قطعات ف،ی تعبیه شده اند که باعث می شود با،ت ساخته شده توسط چوب وزن سازه را تحمل کند.

قطعات مختلف بر اساس طرحی که از هندسه ساختمان پیروی می کند و از عمودی بودن (و مقیاس) بهره می برد، در سراسر فضای موزه توزیع می شود.

خطوط نوری که در تمام طبقه موزه می گذرد و فضا را با فضایی پرانرژی و فعال بالا می برد و در قاب های شیشه ای که ،اصر گرافیکی نمایشگاه را پشتیب، می کند، تکرار می شود، نقش محوری در کل پروژه ایفا می کند.