رنگ، ترکیب، و مقیاس: تجزیه و تحلیل عکاسی بروتالیست

سبک معماری بروتالیست گاه مجسمه‌ای و رسا، گاه یکپارچه و یکنواخت، بخش‌های مساوی متنوع و تفرقه‌انگیز است. ساختمان‌های بروتالیستی از زمان پیدایش آن به‌،وان محصول فرعی جنبش مدرنیسم در دهه 1950 تا به امروز، در بحث معماری، به ،وان یک موضوع محبوب باقی مانده‌اند. یک دلیل احتمالی برای این استقامت این است – ساختمان‌های بروتالیستی با بافت‌های خام بتن و سایه‌های چشمگیرشان معمولاً به خوبی ع، می‌گیرند.

+ 17

تجربه معماری یک امر فضایی و فیزیکی است. با این حال، درک ما از بسیاری از ساختمان‌ها – به دلیل محدودیت عملی عدم امکان بازدید از هر سازه در جهان – از ع،‌ها به دست آمده است، چیزی که در واقعیت تکنولوژیک امروزی افزایش یافته است (محبوبیت فعلی پلت فرم اشتراک‌گذاری تصویر را در نظر بگیرید. اینستاگرام). عکاسان معماری بروتالیستی، در تکنیک های بصری و ،یب بندی که به کار می برند و در انتخاب موضوع، روایت های بسیار متنوعی از این سبک معماری بسیار خاطره انگیز بیان کرده اند.

با تأکید بروتالیسم بر فرم و مادی بودن، برخی از عکاسان ترجیح می‌دهند که رنگی عکاسی نکنند، که به ،اصر معماری معماری بروتالیست اجازه می‌دهد تا در مرکز صحنه قرار گیرند، علاوه بر این که تأثیر متقابل بسیار دراماتیک نور و سایه را برجسته می‌کنند. برای مثال، ع،‌های رو،فو لاگوس از مناظر بروتالیست بارسلون، ع،‌های سیاه و سفیدی هستند که بر نمای بیرونی هندسی نمادهایی مانند ساختمان کولون و کلودیو کارمونا اتوپیستاس آسا تأکید دارند. در بیروت، معمار هادی مروئه به طور مشابه عکاسی سیاه و سفید را انتخاب کرد، ساختارهای مستطیلی که توسط Antoine Romanos و Gregoire Serof طراحی شده بودند، به این شکل برای تأکید بر شکل تخته ای مناظر بام خود به تصویر کشیده شدند.

وقتی این رویکرد به نفع رنگ کنار گذاشته شود، درک دیگری از معماری بروتالیستی در زمینه های مختلف شکل می گیرد. مجموعه ع،‌های روبرتو ،ته، عکاس معماری، با بررسی فرم‌های بروتالیستی که بین دهه‌های 1960 و 80 ساخته شده‌اند، پر جنب و جوش است. ع،‌برداری در روزهای آفتابی، زیر آسمان‌های بدون ابر، بتن خا،تری کم رنگ ساختمان‌های مس، تعاونی مسکن نظامی، کنتراست غنی با درختان سطح زمین و پوشش گیاهی آویزان از بالکن‌ها ایجاد می‌کند. ساختمان‌های بروتالیست بارسلون و مادرید – شهرهایی با آب و هوای مدیترانه‌ای معتدل – به دو روش کاملاً متفاوت بسته به این انتخاب بصری مشاهده می‌شوند. رنگ در عکاسی ،ته سبک خاصی به فرم‌های بتنی می‌افزاید و باعث می‌شود آنها نسبتاً با مناظر اطراف ،یب شوند. تصاویر سیاه و سفید لاگوس از بسیاری جهات بر سنگینی ساختارهای بروتالیست بارسلون تأکید می کند، در عوض، پوشش گیاهی به پس زمینه می رود.

اما حتی در آب و هوای سردتر از بارسلونا، مادرید و بیروت، رنگ – یا فقدان آن – می تواند بازنمایی بسیار احساسی از معماری بروتالیستی ایجاد کند. ع،‌های ال،اندر ورووکین از تک‌شهرهای دوران شوروی در زمستان گرفته شده‌اند، جایی که نماهای رنگ‌آمیزی انتخابی با برف سفید تضاد دارند. با استفاده از رنگ به ،وان یک ،صر عکاسی و روایت، یکی دیگر از اجزای کلیدی عکاسی معماری بروتالیست – مقیاس است. تصاویر Veryovkin بسیار بر مقیاس حیرت‌انگیز بسیاری از ساختمان‌های آپارتم، در شهرهایی مانند Vorkuta، Mirny، Norilsk و Kirovsk تأکید می‌کنند. معماری تقریباً لنز دوربین را تحت الشعاع قرار می دهد و چهره های منفرد در حال راه رفتن در میان این سازه ها به تصویر کشیده می شوند که توسط بلوک های سیم، در پشت آنها کوتوله شده اند.

در مجموعه ع، ال،ی کوژنکوف «فضاهایی برای بادها»، معماری بروتالیستی حومه بلگراد با حس مشابهی از مقیاس تأکید شده نشان داده شده است. یک ع،، از مجتمع مس، معروف به «ساختمان تلویزیون»، فردی تنها را نشان می‌دهد که به بالکن‌ها و پنجره‌های جعبه‌ای ساختمان آپارتمان نگاه می‌کند، و ع،ی دیگر که در برج جن، گرفته شده است، یک چهره پیاده‌روی را در پیش‌زمینه نشان می‌دهد که با ارتفاع بتنی آن مشرف می‌شود.

اما مردم چطور؟ بروتالیسم به ،وان یک سبک معماری به دلیل یادبود بودن و عدم توجه به مقیاس انس، مورد انتقاد مکرری قرار گرفته و همچنان ادامه دارد. عکاسی از معماری بروتالیستی می‌تواند در تداوم این امر مقصر باشد، زیرا سطح خیابان به نفع قرار گرفتن کل ساختمان در قاب نادیده گرفته می‌شود. مستندات ایوان بان که نمایشگاه و کتاب «مدرنیسم آفریقایی: معماری استقلال» را همراهی می‌کرد، از این موضوع فاصله می‌گیرد و در عوض دیدگاهی مردم‌محورتر را ترجیح می‌دهد.

ع،ی از نایروبی بازار کشاورزان فعالیت معاملاتی را که در بازار انجام می‌شود، اولویت می‌دهد، با ستون‌های بتنی متمایز آن، ،صری غیرقابل چشم پوشی از ،یب بدون اینکه غالب باشد. دانشگاه لوزاکا زامبیاکه از مکعب های بتنی خطی تشکیل شده است، در یک تصویر از دیدگاه سطح زمین دانشجویان و اساتید در یک منطقه مش، به تصویر کشیده شده است. در دیگری تصویردر مرکز کنفرانس بین‌المللی کنیاتا (KICC) در نایروبی، هنجارهای عکاسی معماری عملاً کنار گذاشته شده‌اند و نمای داخلی ساختمان را نشان می‌دهند – اما در مرکز قاب، مردی من، که از تلفن خود استفاده می‌کند و روی نرده‌ای نشسته است، دیده می‌شود. این تصویر خاص ممکن است اطلاعات زیادی در مورد فرم معماری جسورانه KICC ارائه نکند، اما تصویر مفیدی از فعالیت های فردی و اغلب پیش پا افتاده است که در مکان های دیدنی بروتالیست ها انجام می شود.

البته لایه‌ای از ذهنیت در مع، جمع‌آوری‌شده از ع،‌ها وجود دارد. آنچه در عکاسی معماری بروتالیست، از رنگ، ،یب، و مقیاس، تا در واقع – ،صر انس، آشکار است، این است که رویکردهای عکاسی به اندازه خود ساختمان‌ها گسترده است.