“پیش از آینده:” غرفه اوکراین به دنبال انعطاف پذیری و امکان بازسازی در دوسالانه معماری ونیز 2023 است.

برای کشف بی،ه بی،ه مطبوعاتی رسمی به ادامه مطلب مراجعه کنید.

در پاسخ به مفهوم بیان شده توسط Lesley Lokko، متصدی نمایشگاه اصلی La Biennale، پروژه امسال تیم را به دنبال عوامل محیطی و اجتماعی می‌یابد که از طریق داستان‌ها و رویکردهای متعدد، انعطاف‌پذیری را تقویت می‌کنند. این قالب ریزوماتیک در دو فضای نمایشگاهی از طریق یک برنامه موازی طراحی و اجرا شده است که توسط پنج گروه تشکیل شده از اعضای جوامع خلاق و روشنفکر اوکراین طراحی و اجرا شده است. برای شش ماه کامل نمایشگاه، شرکت‌کنندگ، از حوزه‌های هنر، معماری، جامعه‌شناسی، بوم‌شناسی، سیاست، مردم‌شناسی و همچنین رشته‌های دیگر، در پنج گروه منتخب برای ارائه رویدادها در پنج موضوع موضوعی با یکدیگر همکاری خواهند کرد: بازسازی، بزرگداشت، بوم شناسی، تحصیلات، و آینده. به گفته متصدیان، این ساختار به منظور اجتناب از رویکردهای رقابتی به نفع راه حل های گفتم، و اقدامات همبستگی است. شرکت‌کنندگان تشویق شده‌اند تا اعضای بیشتری را از شبکه‌های فردی خود دعوت کنند و برنامه خود و یک بیان موضوعی مکتوب با موضوع خود را که در کتابچه نمایشگاه موجود خواهد بود، بیان کنند.

دو فضا برای این گفت،ا، کنش ها و مداخلات پیشنهادی در دسترس قرار گرفته است. نصب در Arsenale نشان می‌دهد که سالن معمولی رفیع به فضایی تاریک و کم سقف تبدیل شده است که بیننده را در امنیت آسمان بسته و دیوارهای ضخیم در بر می‌گیرد – موانع فیزیکی برای آسیب. این سازه آنچه را که تیم پاویلیون از آن به ،وان «آسایش جدید» یاد می‌کند، نشان می‌دهد، جایی که فضاهای ک،تروفوبیک، بدون پنجره، یا حتی قبلاً متروکه می‌توانند به مکان‌های حیاتی برای برنامه‌ریزی برای بقا و امید به آینده تبدیل شوند. در Giardini، یک تاسیسات خاکی در زیر آسمان باز به طور مشابه بر تحولات ادراکی که در اوکراین در رابطه با ،اصر نادیده گرفته شده قبلی از محیط های ساخته شده و طبیعی رخ داده است، تمرکز می کند. این مداخله از شکل دیوار مار، شبکه‌ای از استحکامات قرن دهم در منطقه کیف است که قرن‌ها به صورت تپه‌ها و تپه‌های ساده در مناظر وحشی محلی فرو رفته‌اند. زم، که توسط ،نان معاصر کیف فراموش شده بود، عملکردهای مدفون این تپه ها در اولین روزهای تهاجم تمام عیار روسیه دوباره فعال شد و پیشروی ارتش مهاجم به سمت پایتخت را کند کرد.

مانند راحتی جدید بعید فضاهای محصور تاریک یا عملکرد معاصر استحکامات قرون وسطایی، قبل از آیندهمتصدیان بیننده را دعوت می‌کنند «به فراتر از محل غرفه و موقعیت‌های متناقضی که معماران امروزی در آن قرار دارند، برود. قبل از تثبیت آینده، این امکان وجود دارد که معماران بتوانند چیزی جدید بسازند و خلق کنند، با ت،یب دائمی گذشته و حال. این پارادو، ساختن آینده از یک حال در حال فروپاشی نه تنها در هسته اصلی نمایشگاه، بلکه در آینده اوکراین و بسیاری از کشورهایی است که با تهدید نظامی و بحران انس، در سراسر جهان روبرو هستند.