روستایی در مقابل شهری: شهر پسااستعماری داکار در فیلم توکی بوکی

جبریل دیوپ مامبتی، همزمان گیرا، نگران کننده و آشفته توکی بوکی یک سواری سینمایی هیجان انگیز است. درام 1973 – اولین فیلم تمام طول کارگردان سنگالی – فوق العاده است روایت زوج جو، در داکار که مشتاق فرار از پایتخت سنگال برای جذابیت پاریس هستند. این یک فیلم شخصیت محور از بسیاری جهات است که عمدتاً بر ماجراهای این زوج متمرکز است، اما همچنین یک بررسی بصری ظریف از شهرنشینی داکار پس از استقلال است، جایی که شهر و معماری آن وسایل ضروری در یک داستان سورئال هستند.

+ 9

مانند توکی بوکیس قهرمان‌های داستان، موری و آنتا، برای به دست آوردن پول برای آن سفر پر سود به پاریس برنامه‌ریزی می‌کنند، شهری در جریان پسااستعماری، حل و فصل تضادها و تضادها. در مامبتی 1968 شهر کنتراس، این بسیار واضح تر است، یک تمس، در کنار هم قرار می دهد معماری بزرگ استعماری داکار با ع،‌های فوری پرجنب‌وجوش از سازه‌های چوبی و سقفی با آهن راه راه که خیاط‌ها و آرایشگران را در خود جای داده است. اما با توکی بوکیدر سبک سینمایی پرشتاب و استاپ، فرآیندهای ساخت به راهی تبدیل می‌شوند که با آن می‌توان این جریان پسااستعماری را نشان داد.

در حالی که فیلم موقعیت شلوغ شهر داکار را معرفی می‌کند، دوربین به سمت نقطه‌ای مرتفع حرکت می‌کند و کارگران ساختم، را در اطراف جرثقیل در حالی که تعمیرات روی پل انجام می‌شود، نشان می‌دهد. در اواسط فیلم، یک ساختمان متروکه و فرسوده در بخش ثروتمند شهر، محل صحنه ای ترسناک و در عین حال کمدی است. اندکی بعد، زم، که موری و آنتا با موتورسیکلت و ماشین از یک هتل مجلل خارج می‌شوند، جاده‌ای که در آن حرکت می‌کنند به‌نظر می‌رسد تازه چیده شده‌اند، با نشانه‌های قابل‌مشاهده‌ای از قلوه سنگ‌های ساختم، که در کنار آن‌ها قرار گرفته است. زمینه‌ای که موری و آنتا در آن قرار می‌گیرند، داکار در اوایل دهه 1970 است که ده سال یا بیشتر از استقلال فاصله گرفته است، زیرا برنامه‌های زیرساختی رئیس جمهور لئوپولد سدار سنگور برای جهت‌دادن به داکار به ،وان پایتخت فرهنگی به سرعت منظر شهری را تغییر می‌دهد.

---

مقاله مرتبط

داستان های فضایی عثمان سمبنه

---

که در سیاهی…، در سال 1966 به کارگرد، عثمان سمبنه، هموطن و معاصر مامبتی منتشر شد. باقی مانده از دوره داکار تحت استعماری قانون به طور کامل در محله های متفاوت فلات و مدینه به نمایش گذاشته شده است. دومی – که تحت فرمان فرانسه به ،وان محله “بومی” تأسیس شد – توسعه نیافته است، در حالی که اولی، محله اروپایی عمدا است. تفکیک شده است از مدینه، دارای آپارتمان های شیک مدرنیستی است. توکی بوکی این ت،یم‌بندی را تکرار می‌کند، خیابان‌های غبارآلود مدینه خانه خانه‌هایی با تخته‌های چوبی غیررسمی که به‌طور تصادفی روی سقف‌هایشان قرار گرفته‌اند، در حالی که جایی که موری با دانشجویان دانشگاه مواجه می‌شود – ظاهراً محوطه دانشگاه – سبز و منظم است، با چمن‌های آراسته شده که اشاره به مک، دارد که نخبگان داکار در آن زندگی می‌کنند. .

ولی توکی بوکیانتقاد شهری از داکار در حال نوسان شاید زم، قوی‌تر باشد که شهری را که بین روستا و شهر وجود دارد، از طریق نماهای ثابت و ماندگار و دوربین‌های شتابزده بررسی می‌کند. در ابتدای فیلم، یک ،چران جوان، ،ها را در زمین های خشکی که جمعیت کمی از علف ها دارد هدایت می کند. بعداً، موری دوچرخه‌اش را از طریق جاده‌های آسفالته داکار می‌گذراند و به‌طور اتفاقی با دوستی که به‌،وان مأمور راهنمایی و رانندگی کار می‌کرد ملاقات می‌کند. یک صحنه طنز قبلی، مردی یونیفرم پوش را نشان می دهد که در حال تقلا برای سوار شدن بر تپه ای از شن است، در حالی که ،ی تنها در لبه کادر خود را اصلاح می کند. این یک تلاش چالش‌برانگیز با لغزش‌های متعدد است، اما سفری است که او باید طی کند تا به سطح جاده اصلی برسد، جایی که می‌تواند اتوبوسی را ببرد تا او را به داکار شهری‌تر ببرد.

توکی بوکی تجسم صریح از شرایط حومه شهریاز آنجایی که کشاورزی، مسکن و صنعت با هم ،یب می‌شوند تا مناظری را با طبیعت ،یبی ایجاد کنند. آنچه در این دوگانگی اولویت زیرساختی دارد نیز روشن می شود. سفر ،داری، شاید به مناطق تجاری داکار، از طریق زمین های خشک است. جایی که ،نان یک محله لباس‌های خود را می‌شویند، تکه‌های ساختمان روی ماسه‌های قهوه‌ای مات است، درختان پراکنده که چشم‌انداز را پر می‌کنند. با این حال، در دانشگاه، شاخ و برگ چشمگیر و سالم است. محیط اطراف ضربان قلب اقتصادی داکار – بندر – به همین ترتیب سرسبز، گل‌های زنده و رنگارنگ، علف‌های رام شده و آرام است.

نشانه‌های معماری داکار در این فیلم به چشم می‌خورد متمایز، و، امور خارجه به رنگ قرمز و سفید، به سبک آرت دکو هیئت عمومی گردشگری، ولی توکی بوکی علاقه کمتری به ساختمان‌های منفرد داکار دارد و بیشتر در داستان پیچیده، ناهمگون و دشوار شهر غرق شده است.

همانطور که مونتی و آنتا در طول فیلم رویای پاریس را در سر می پرورانند، خود شهر داکار نیز تا حدودی رویای این شهر اروپایی را در سر می پروراند – حتی چند سال پس از آن. اعتراضات 1968، جایی که دانشجویان دانشگاه به دنبال مقاومت در برابر حضور اجتماعی و اقتصادی در هم تنیده فرانسه در سنگال بودند. از روستایی، شهری تا حومه شهری. از س،تگاه های غیررسمی شنی گرفته تا مناطق سرسبز حومه شهر، به اندازه توکی بوکی یک سفر داست، پرحادثه است، همچنین در نوع خود یک قطعه محرک از مستندات معماری است.

تمامی تصاویر اسکرین شات هایی از فیلم توکی بوکی می باشد فیلم های ژانوس.