وزن خالی / میگل اورتگو

این یک مداخله بسیار کوچک در ورودی Casa Velatoria است، با هدف ایجاد یک حیاط که علاوه بر فضای انتقال، مک، برای همراهی و انعکاس در تماس با آسمان است. فضایی که درجه خاصی از صمیمیت را برای خیابان فراهم می کند و با این نیت که هر بازدیدکننده تقریباً ناگزیر نگاه خود را به سمت بالا هدایت کند، مانند زم، که فرد وارد کلیسا می شود. در این مورد نه برای دیدن نقاشی های دیواری و گنبدها، بلکه برای توجه به عدم وجود، VOID.

تمرکز کار بر بازنمایی خلاء است، با این هدف که شاید آنچه را که بیش از همه کمبود دارد، ی،ی وزن آن، به آن بدهد. VOID وزن ندارد، اما حجم دارد. جعبه توخالی، خارج از فاز و با ساختار پشتیبان پنهان خود، به نظر می رسد به سادگی پشتیب، می شود و خواندن پایداری آن را پیچیده می کند.

آن پوسته به ،وان یک ماده قابل مشاهده به نامرئی شکل می دهد. این شامل چیزی است که دیده نمی شود، ضروری، یا شاید به م،ای مع،، خلاء به ،وان ماده خام فضا را تولید می کند و به طور همزمان به آن شکل می دهد. زندگی محدود، زیر ناپایدار؛ سپس یکنواخت، سکوت، نبود و آسمان به ،وان قهرمان داستان. آنچه سنگین است سبک است، آنچه بسته است باز است، آنچه صاف است خشن است، جامد، توخالی است. آنچه موجود است غایب است